Oversteek Kaapverden - Brazilie
Door: webmaster
15 September 2006 | Brazilië, Natal
Oversteek Kaap Verden - Brazilie
15 - 20 september
De eerste nacht op zee is erg donker; weten we ook eens hoe een mol zich voelt, die ziet ook niets! De lucht had allemaal verschillende grijstinten, van bijna wit tot pikzwart. 's Nachts ziet er dat allemaal nog wat enger uit. Gisteravond zijn we om een onweersbui heen gevaren, die was zo donker, dat hier wel slecht weer uit moest komen. Deze bui is er nog steeds, en blijft bijna de hele nacht in de buurt, maar er gebeurt niets! Ondertussen hebben we nog steeds een passaat windje, en sukkelen verder met een knoop of 4. De poezen willen naar buiten, dat willen we nu liever niet als het te donker is om ze in de gaten te houden en we sluiten de kajuit gedeeltelijk af. Overdag proberen we voor het eerst de watermaker. De watermaker werkt maar produceert heel weinig water. De eerste 20 minuten zou het systeem zich moeten ontdoen van het chemische conservering middel, en daarna kan je na het omzetten van een klep zoet water verwachten. Volgens mij is het goedje er nog niet uit, en ik laat het systeem zeker een uur doordraaien. Het probleem blijkt aangezogen lucht te zijn waarom het allemaal zo traag gaat. We liggen eigenlijk over de verkeerde kant schuin, en dan komt de inlaat af en toe boven water! Om e.e.a. uit te sluiten, neem ik zoutwater uit het wasbakje, via de zoutwater pomp. Dit gaat iets beter, nog steeds erg langzaam. Ergens in de manual staat ook dat je het systeem een tijd moet laten werken, dus doen we dit.
Vandaag eten we nasi, erg lekker, alleen heeft Karin hem met corned beef klaargemaakt bij gebrek aan vers vlees, en dat smaakte best. De poezen vonden dit ook, ze waren niet weg te slaan! Vroeger vond ik corned beef erg vies, maar blijkbaar was dit goeie, of mijn smaak is veranderd! Een rustige heldere nacht met veel sterren. De poezen Ozzy en Ziggy slapen buiten en dat geeft wel een fijn gevoel, ben je niet zo alleen op wacht! Geen last meer van onweer, we zien af en toe nog wel de wolken op een afstand, maar dat is best. Ik wil namelijk niet te ver naar het westen. Dit heeft namelijk te maken met het passeren van de doldrums. De doldrums is een gebied met erg weinig wind, veel onweer, en zogenaamde squalls. Squalls zijn korte buien, maar heel fel, met veel wind, regen en onweer. Om dit gebied zijn we nu dus heen gevaren, zoals eerder is uitgelegd. Er is ook nog een andere reden dat ik dit heb gedaan, er zit namelijk nog steeds erg slecht weer op de hoogte van de Zuidelijke Kaap Verden. Het Franse weerbericht geeft hier windkracht 8 op met severe gusts! Waarschijnlijk nog een staartje van Helene...die nu genoemd wordt en gepromoveerd is tot tropical storm. Dit geeft allemaal wat stress aan boord en ik ben dan ook niet echt te genieten, wat Karin niet erg leuk vind.
De volgende dag probeer ik de watermaker weer een keer en deze begint zowaar zoet water te maken. De eerste halve liter is niet te drinken, maar de tweede begint al ergens op te lijken. De snelheid is gelukkig ook beter, we doen nu een liter per half uur. Dit is natuurlijk nog steeds erg traag. We motoren want er is geen wind meer, dus laat ik de watermaker gewoon draaien, en gaat deze het steeds beter doen. Via Winlink ontdek ik ook het Braziliaanse weerbericht en haal deze op. Dit weerbericht is gelukkig iets positiever, en dat geeft de mens weer moed. De poezen zijn het daar niet helemaal mee eens, want zowel Ziggy als Freddie zitten verstopt onder de keuken... Ozzy heeft hier niet zo'n last van, en blijft gezellig bij ons, ze vertrouwt ons nu eenmaal. Aan het einde van de dag nemen we een douche met de landbouw spuit (grote plantenspuit). Dit werkt erg goed en verbruikt erg weinig water, als je niet teveel zeep gebruikt. Na het douchen nemen we allebei een glaasje Madeira en pinda's en genieten van het mooie weer. Op de oceaan is het goed uit te houden, de temperatuur is goed, alleen de vochtigheid is iets te hoog maar ja dat is nu eenmaal op zee. Er peddelt een schildpad voorbij van circa 1 bij 2 meter. Wat die hier midden op de oceaan doet weet bijna niemand.. Daarna in het donker krijgen we bezoek van 4 dolfijnen. Ze maken er een spectaculaire show van, ze maken fluoriserende strepen in het water, links rechts langs de boeg en springen dan uit het water, soms wel met z'n drieen naast elkaar, waauw! Nadat ik naar bed ben gegaan, blijven de dolfijnen nog een tijdje rondhangen. Ziggy heeft door dat er leven naast de boot is en wil gaan kijken.
Gisteren zijn we begonnen met vissen, want er staat voor vandaag vis op het vooraf bedachte menu. 's Ochtends om 7 uur heeft Karin beet. Ze haalt de lijn binnen en dat gaat goed, daarna moet ze de lijn uit de war halen en dat gaat iets minder. Het is van die plastic draad die alle kanten op springt, dus dat was een zooitje! Normaal maak ik de vis schoon, maar omdat ik lag te slapen, moest Karin dit doen, vanwege de warmte (bang voor bederf) Om de vis dood te maken had ze al de kop eraf gesneden, om de vis niet te laten lijden. Het schoonmaken van de vis was gelukt, maar het zal nooit haar hobby worden, en ze vond het ook zo zielig voor de vis (hypocriet)... Ziggy had erg veel interesse in de vis. Ik vang die dag ook nog twee tonijnen, waarvan een zeker 4 kg weegt. Weer genoeg vis voor vandaag; en voor de komende dagen! We zitten in de doldrums (denk ik), met de motor aan, dus dan is vissen een welkome afleiding. De vis die Karin heeft gevangen smaakt heerlijk, alleen wat voor vis het nu was!? Kenmerken: stompe kop, zilver blauwe huid, geen schubben, slanke ronding, onder en boven kant doorlopende vinnen, scherpe V-vormige staart, rara wat ben ik?
Eindelijk mogen we weer eens een stukkie zeilen, want er is weer eens wind! Als het licht wordt zien we de meest spectaculaire wolken partijen, zo mooi, Karin maakt er een paar foto's van, iets wat ze niet gauw doet. We komen onder invloed van een tropische depressie, en dat zouden we vandaag moeten gaan merken. Vandaar die wolken? Volgens het weerbericht zitten we weer vlakbij de doldrums. Ik heb niet het idee, want we zeilen met een lekker windje. De wolken groeperen zich tot een wolkenband. Het lijkt wel of we worden ingehaald door een wolkenband die over de gehele noordzijde hangt, heel raar. Wij lopen een knoop of 6 a 7, maar kunnen de wolken niet voor blijven. De wolken worden ook steeds donkerder, zal wel regen zijn, maar je weet het natuurlijk nooit. We hijsen de Genua 3 alvast, en wachten af. Is dit onze eerste squall, of is dit de depressie? Om 13:00 barst het geweld los, en begint het te regenen. De wind blijft hetzelfde, maar de regen steeds meer, en we zien daardoor weinig. Ik probeer wat water op te vangen, en dat gaat eenvoudig met de flap van het gereefde grootzeil. Het water bevat veel zand, misschien dat dit van de boot is, of woestijnzand, het blijkt van de boot te zijn. We douchen ons in de regen, het regent hard genoeg, het is een beetje fris, maar het gaat best goed. Dit is duidelijk geen squall, want 8 uur later regent het nog steeds en hard. Het blijkt dat we een lek hebben. Volgens mij komt het ergens van de mast, we hadden hier al eerder last van, ach zo spoelt het weer eens zoet... 's Avonds onweert het ook nog, en ik probeer weer om of tussen de buien door te varen. We hebben zo weinig mogelijk instrumenten aan staan, of het wat uit maakt weet ik niet. Een stalen boot heeft minder last van bliksem inslag, maar toch, bliksem inslag op de boot voorkom je zomaar niet. De bliksem slaat in ieder geval niet in, wel om ons heen, tjonge jonge wat een geweld. We varen nu wel op de motor en doen alles vanuit binnen, want buiten is toch niets te zien. Af en toe de radar aan, hiermee kan ik eventuele boten zien, maar ik zie alleen de regenbuien, en heel goed! Verder slingeren we alle kanten op vanwege de golfslag, leuk hoor...
Gedurende de nacht gaat het feest gewoon door en we slapen weinig. De ene bui na de andere komt over. We worden er niet gezelliger op en krijgen een woorden wisseling, iets waar we nu echt niets aan hebben... Karin gaat maar naar bed. Later bied ik mijn excuus aan en is alles weer goed. Stress afreageren op elkaar, dan wordt de sfeer er op zo'n klein bootje niet beter op! Dachten we dat we verlost waren van de buien, worden we weer ingehaald, en krijgen we weer regen, geen wind enz. We leggen hierdoor maar weinig afstand af, 93 mijl... Karin maakt als fysieke en emotionele oppepper griesmeelpap als ontbijt. Ik eet hier natuurlijk veel teveel van en word er zeeziek van. Karin heeft 's middags nog een verrassing namelijk zelfgemaakte appelcompote, daar knap ik weer van op!
Natal
28 september - 16 oktober
Na drie weken van kleine klusjes, de stad bekijken, lekker eten en lamballen eindelijk weer eens inspiratie om een stukje te schrijven. Het lijkt erop dat als je twee weken gevaren hebt, je ook twee weken moet bijkomen!
Natal
We lopen regelmatig naar het oude centrum van Natal. Natal doet rommelig aan, maar heeft ook mooie stukken, zoals de parken, de straten met oude koloniale huizen en de kerken. Er moet veel worden opgeknapt en daar zijn ze dan ook druk mee bezig. Er rijden veel auto's, bussen en trucks rond. Naast de moderne auto's zie je veel Volkswagen kevers en -busjes en natuurlijk de strand buggies. De strand buggies hebben net als de kever de motor achterin en het lijkt ook wel alsof de carrosserie hetzelfde is. Het schijnen onveilige auto's te zijn, waar erg gevaarlijk mee gereden wordt en door de duinen wordt gecrosst en waarmee dus veel ongelukken gebeuren. Maar ja ze zijn erg in bij de (Braziliaanse en buitenlandse) toeristen, dus dan mag het! Er hier wordt hier sowieso gevaarlijk gereden, er zijn wel verkeersregels, maar daar houden zich maar heel weinig mensen aan. Als voetganger ben je hier vogelvrij, ze hebben bijna nergens verkeerslichten voor voetgangers maar wel zebra's alleen is daarvan de functie nog niet bekend bij de automobilisten...
Eten en drinken
Als we Natal ingaan lunchen we meestal ergens. Het is zo goedkoop dat je niet de moeite neemt om te gaan koken. De lunch tentjes zijn meestal zelfbediening en je betaalt of een vast bedrag van tussen de 3 en 7 reaal of je betaalt per kilo! Je kunt kiezen uit de Braziliaanse keuken met veel bonen, rijst en vlees, de Italiaanse of de Chinese. Vooral het gegrillde vlees is erg lekker. De italiaanse keuken is vooral lasagne en de Chinees zoals thuis. Overal kan je geweldige "suco's" bestellen, heerlijk fruitsap met ijs, van allerlei vruchten zoals de cashew vrucht caju, maracuja, ananas, tamarinde, sinaasappel, guarana en goiaba. Bier kan meestal ook wel, die wordt dan per fles van 600 ml. in een koeler geserveerd. Meestal schenken ze Skol, met hetzelfde etiket zoals vroeger in Nederland, volgens mij smaakt het zelfs nog hetzelfde! Soms gaan we 's avonds uit eten, bv. naar Bar Farrol (= vuurtoren) restaurant. Hier kan je geweldig vis, garnalen of vlees eten. Hier bestel je met zijn tweeen samen een gerecht, een vis of een vlees schotel. Een dergelijk restaurant valt wel in een heel andere prijsklasse dan de lunchrestaurantjes waar heel veel Brazilianen tijdens hun lunchpauze -en de onze- gaan eten. Vlees komt hier van de spies, waarmee ze meerdere keren tijdens de maaltijd langskomen; bang dat je niet vol genoeg raakt of zo, maar wel erg lekker! Als je vis bestelt, wordt helaas niet duidelijk welke soort je krijgt geserveerd. Wij hadden een vis met een saus met garnalen erin; erg lekker! Garnalen is de specialiteit van deze streek, en ze smaken inderdaad best. Ze zijn zeker twee keer zo groot als bij ons. In de supermarkt betaal je er 6 reaal de kilo voor, erg goedkoop.
Winkelen
In het oude centrum heb je heel veel winkeltjes, en het lijkt wel of ze allemaal hetzelfde verkopen. Ik snap er niets van, zelfs in de dezelfde straat komen we dezelfde winkel die tv's verkoopt 4 keer tegen!? Verder heb je hier een hele straat waar ze alleen maar horloges verkopen, drogisten, en een straat brillen en natuurlijk schoenen en allerlei kleding zaken, waaronder de C&A. Voor de mensen die wat geld te besteden hebben, is comsumeren/kopen echt de nationale hobby. We ontdekken zelfs ook nog de Makro, die zie je ook overal... Verder heel veel straat verkopers, met natuurlijk illegale DVD's, maar ook mais, cashewnoten, losse snoepjes en sigaretten (per stuk), zonnebrillen, kokos melk, stokjes sate en churros, drinken, en natuurlijk ijs. Naast al die winkels, waar je waarschijnlijk alles wel kunt kopen als je weet waar, heb je ook nog minstens vijf hele grote malls. Deze malls hebben geweldige supermarkten, waar Karin natuurlijk weer niet te houden is. Er is zelfs een Carrefour, waar ze best wel wat Europese etenswaren verkopen, wel duur maar toch handig als je iets niet meer hebt; pindakaas bv. De supermarkt Extra is 24 uur per dag open. Wat nog het allerfijnste aan die Malls is, is dat ze heerlijke zithoeken hebben om lekker in weggezakt naar mensen te kijken. Dat is nu onze manier van "voor de buis hangen" geworden. Het is zowiezo heerlijk om na al die harde stoeltjes in lunch restaurantjes, doorgezeten bankkussens aan boord en harde kuip weer eens in een lekker bank te zitten. Je kunt met de bus naar iedere mall, zelfs met meerdere lijnen; maar terug is een ander verhaal... Terug is blijkbaar niet zo belangrijk. De meeste bussen gaan na de mall verder met hun route, en dit kan betekenen dat je zeker nog een uur verder gaat, voordat je eindelijk eens een keer terug gaat richting haven. Informatie over hoe de bussen nu gaan is erg moeilijk te krijgen, dus we weten het eigenlijk nog steeds niet goed. Het kost niets extra's om een hele ronde te blijven zitten en je ziet weer eens een ander deel van de stad. Elke rit met een locale bus kost slechts R$ 1,60 (EUR 0,62) enkele reis, ongeacht waar je opstapt of hoe ver je meegaat. Een keer zijn we met de taxi terug naar de boot gegaan omdat we heel veel boodschappen hadden ingeslagen en er op zondagavond erg weinig bussen de goede kant op reden. Dat kostte ons maar liefst R$ 24,- waarbij de chauffeur ook nog omreed en voor een wegomleiding kwam te staan omdat er een Gayparade werd gehouden, die overigens weinig voorstelde. Al die tijd zagen wij de teller oplopen; maar als je deze rit in Nederland had gemaakt, was je heel wat meer kwijt geweest; we zijn al erg aan de lage Braziliaanse prijzen gewend...
Stranden
Noord-oost Brazilie staat bekend om zijn stranden. Ik ben niet zo'n strand mens, maar inderdaad ze zijn erg mooi. Ik ben meer geïnteresseerd in wat erop het strand ligt... Men draagt hier graag kleine bikini's, en dat wekt af en toe wel eens de aandacht, zeg maar. Niet dat de vrouwen hier nu allemaal zo mooi zijn hoor, want veel vrouwen zijn gewoon veel te zwaar. Het lijkt ze echter niets te interesseren, want ze laten iets te graag zien wat ze hebben, en dan vooral de achterkant... De Brazilianen leven zo ongeveer op het strand, ik begrijp dit niet helemaal, want je verbrandt levend, en vaak wordt je door het zand en de wind gezandstraald! Naast het strand met heel mooi fijn geel zand heb je hier ook ontzettend grote duinen, erg hoog, het zijn net heuvels, en ze zijn mooi groen begroeid bovenop. Als je vanaf zee komt is het net of je de kust van Nederland nadert. Vanaf het land ziet het er echter heel anders uit. Het vervoermiddel voor op het strand en in de duinen is de strandbuggy en dat is hier dan ook DE toeristische attractie. De mensen wonen hier ook tussen de duinen, vooral aan de buiten grenzen van Natal, overal zie je zand, ik kan me niet voorstellen dat dit fijn woont. Al dat zand tussen je lakens...
Lawaai
De Brazilianen maken graag herrie, ze hebben waarschijnlijk een hekel aan de stilte. Zelfs 's nachts wordt het hier niet stil. Gelukkig heeft de boot een goede isolatie en hebben we er geen last van. De vissersboten die men hier gebruikt voor langs de kust, hebben 1 cilinder binnenboord motoren, en vaak zonder uitlaat, dus dat gaat flink tekeer. Zelf horen ze dit niet meer; ze praten gewoon wat harder... Overal hoor je muziek, een bakfiets met speakers erin die het plaatselijke radiostation laat horen, de busjes van de verkiezingen met het dak helemaal vol met speakers, mensen die cd's verkopen op de ferry, live muziek in de mall, mensen die zingen op straat of in de bus en of bij de mensen thuis! Op een kilometer afstand van onze ankerplaats zijn ze een brug aan het bouwen; van het bouwen zelf hoor je niet veel, maar als er een lift naar boven gaat met mensen of beton, hoor je een sirene. We zijn er ondertussen aan gewend, en dat moet ook wel want ze werken hier 24 uur per dag door, behalve op zondag middag, dan hebben ze vrij! De brug wordt overigens gebouwd voor 173.000.000,- reaal, wat ongeveer 64 miljoen euro is. Volgens mij is dit niet veel, en dit komt vooral omdat het arbeidsloon erg laag is. Onze buren -de militairen- maken er af en toe ook een feest van. Meestal 's ochtends hebben ze les in het schreeuwen van commando's! Als ze het dan allemaal gelijk doen, dan klinkt het of ze ieder moment kunnen aanvallen. Over aanvallen gesproken, laatst hadden ze een oefening met het opstellen van het luchtafweergeschut en toen leek het alsof wij het doel waren... Drie keer per week zijn er schietoefeningen. Dit zien we niet maar horen dit des te beter. Het strijken en hijsen van de vlag gaat hier nog met de trompet, dat klinkt wel mooi. Verder gaat er allemaal erg gedisciplineerd aan toe, het lijkt de KMA wel! Bovendien wordt er elke dag op allerlei verschillende locaties in de stad minstens 3 keer vuurwerk afgestoken, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat; meestal is het knalvuurwerk en maar slechts een enkele keer siervuurwerk. Het schijnt zo te zijn dat er bij elk doelpunt dat de voetbalclub scoort (locaal of landelijk) direct vuurwerk wordt afgestoken. Maar er moeten nog veel meer gelegenheden zijn waarop de Brazilianen willen knallen; want volgens ons wordt er door de week om 9 uur 's ochtends nog geen voetbalwedstrijd gespeeld...
Levensstijl
Het noord-oostelijk deel is het armste gebied van Brazilie, lezen we in onze reisgids. Dit klopt ook wel, maar toch hebben de meeste mensen het best wel redelijk voor elkaar. Ze hebben een dak boven hun hoofd en ze hebben eten en drinken. In Natal hebben we geen krottenwijken gezien, nou lijken sommige wijken hier wel op, maar ze hebben wel riool, water en licht. In het begin denk je, wat wonen die mensen beroerd, maar na een tijdje zie je dit anders. Mensen doen ook niet arm, blijven vrolijk. Het stinkt er af en toe wel, en dit komt meestal door afval wat niet is opgehaald door de vuilniswagen, en dus licht te rotten. De mensen zelf maken er in het algemeen ook een zooitje van, ze laten namelijk graag troep slingeren. Ze denken zeker, dat wordt toch wel opgeruimd, nu is dit ook wel zo, maar zeker niet elke dag, week, of maand. Aan het milieu denken ze dus niet. We zagen zelfs bij een autogarage, de olie van een auto zo de riolering inlopen... Bedelende mensen zie je hier wel, maar veel minder en minder opdringerig als bv. op de Kaap Verden. Ook roeien er af en toe kinderen naar de boten die hier voor anker liggen om om eten te vragen. Meestal krijgen ze ook wel iets. Tussen de middag zien we regelmatig mensen slapen, op een bankje in het park, op de stoep en zelfs op straat. Of dit armoede is weten we niet, maar schoner worden ze in ieder geval niet van!
Dieren
Laatst liepen we terug vanuit de stad naar de jachthaven, horen we in een keer aapjes in de boom. Een soort van doodskopaapjes, erg grappig om te zien, en nieuwsgierig, net als wij overigens. Je ziet hier af en toe hagedisjes, ze zien er veel boller uit als aan de andere kant van de oceaan. Verder zie je hier veel vogels; gieren, mooi gekleurde spechten, een soort ijsvogeltjes, allerlei meeuwen, keerkring vogels, een soort vink die heel de boot onder poept en kolibries. Als het donker is zien we vleermuizen, nou ja zien, ze flitsen langs en je moet erg goed kijken of het er inderdaad een is. In vis heeft men hier niet zo'n interesse zoals bij ons. Misschien komt dit omdat men hier zoveel vis heeft, of misschien omdat ze zo groot zijn, waardoor de vis misschien minder lekker is! De garnalen vindt men veel interessanter, en dit is hier dan ook de specialiteit. Men vist hier nog veel op zeil of in een roeiboot; dat is indrukwekkend om te zien. Wat kunnen die mensen krachtig roeien, ze roeien met een houten boot van misschien wel 400 kg alsof het een rubberboot is!
Jachtclub
De afgelopen weken is het druk geweest bij de jacht club (iate clube) van Natal en op de ankerplaats. Reden: het was de Recife - Fernando de Noronha race. Toen wij dus Fernando da Noronha passeerden richting Natal lagen er meer dan 100 zeiljachten in de baai daar! Ben ik even blij dat we daar niet naartoe zijn gegaan. Na de race viel de vloot uit elkaar, omdat er boten ofwel rechtstreeks terug gingen naar Recife, of een wedstrijd hadden naar Joao Pessao of naar Natal. Joao Pessao had blijkbaar mooiere prijzen, want de meeste boten waren daar naartoe gegaan, dit tot grote teleurstelling van Iate Clube Natal! Ze hadden 20 moorings uitgelegd, maar die werden zelfs niet gevuld... Wij moesten overigens ook verkassen naar een mooring. Ze vertrouwde de moorings niet helemaal (blok beton van 0,5x1x1), want iedereen moest zijn eigen anker ook uitgooien. Er waren hier 4 Argentijnse boten gefinished, die waren wel een heel eind op weg en dat in boten van een meter of 8! Er deed ook een Canadees gezin mee, met een Admiralscupper, die al 3/4 rond de wereld waren. Aardige mensen, die we misschien wel gaan opzoeken in Canada. Op de kant werden er de nodige feesten gegeven, met live muziek natuurlijk en veel eten, en laat eten begreep ik van de Canadezen (22-23 uur) Na twee weken is iedereen vertrokken en liggen wij hier nog samen met een Italiaan, en een Portugees en de rust is weer teruggekeerd!
15 - 20 september
De eerste nacht op zee is erg donker; weten we ook eens hoe een mol zich voelt, die ziet ook niets! De lucht had allemaal verschillende grijstinten, van bijna wit tot pikzwart. 's Nachts ziet er dat allemaal nog wat enger uit. Gisteravond zijn we om een onweersbui heen gevaren, die was zo donker, dat hier wel slecht weer uit moest komen. Deze bui is er nog steeds, en blijft bijna de hele nacht in de buurt, maar er gebeurt niets! Ondertussen hebben we nog steeds een passaat windje, en sukkelen verder met een knoop of 4. De poezen willen naar buiten, dat willen we nu liever niet als het te donker is om ze in de gaten te houden en we sluiten de kajuit gedeeltelijk af. Overdag proberen we voor het eerst de watermaker. De watermaker werkt maar produceert heel weinig water. De eerste 20 minuten zou het systeem zich moeten ontdoen van het chemische conservering middel, en daarna kan je na het omzetten van een klep zoet water verwachten. Volgens mij is het goedje er nog niet uit, en ik laat het systeem zeker een uur doordraaien. Het probleem blijkt aangezogen lucht te zijn waarom het allemaal zo traag gaat. We liggen eigenlijk over de verkeerde kant schuin, en dan komt de inlaat af en toe boven water! Om e.e.a. uit te sluiten, neem ik zoutwater uit het wasbakje, via de zoutwater pomp. Dit gaat iets beter, nog steeds erg langzaam. Ergens in de manual staat ook dat je het systeem een tijd moet laten werken, dus doen we dit.
Vandaag eten we nasi, erg lekker, alleen heeft Karin hem met corned beef klaargemaakt bij gebrek aan vers vlees, en dat smaakte best. De poezen vonden dit ook, ze waren niet weg te slaan! Vroeger vond ik corned beef erg vies, maar blijkbaar was dit goeie, of mijn smaak is veranderd! Een rustige heldere nacht met veel sterren. De poezen Ozzy en Ziggy slapen buiten en dat geeft wel een fijn gevoel, ben je niet zo alleen op wacht! Geen last meer van onweer, we zien af en toe nog wel de wolken op een afstand, maar dat is best. Ik wil namelijk niet te ver naar het westen. Dit heeft namelijk te maken met het passeren van de doldrums. De doldrums is een gebied met erg weinig wind, veel onweer, en zogenaamde squalls. Squalls zijn korte buien, maar heel fel, met veel wind, regen en onweer. Om dit gebied zijn we nu dus heen gevaren, zoals eerder is uitgelegd. Er is ook nog een andere reden dat ik dit heb gedaan, er zit namelijk nog steeds erg slecht weer op de hoogte van de Zuidelijke Kaap Verden. Het Franse weerbericht geeft hier windkracht 8 op met severe gusts! Waarschijnlijk nog een staartje van Helene...die nu genoemd wordt en gepromoveerd is tot tropical storm. Dit geeft allemaal wat stress aan boord en ik ben dan ook niet echt te genieten, wat Karin niet erg leuk vind.
De volgende dag probeer ik de watermaker weer een keer en deze begint zowaar zoet water te maken. De eerste halve liter is niet te drinken, maar de tweede begint al ergens op te lijken. De snelheid is gelukkig ook beter, we doen nu een liter per half uur. Dit is natuurlijk nog steeds erg traag. We motoren want er is geen wind meer, dus laat ik de watermaker gewoon draaien, en gaat deze het steeds beter doen. Via Winlink ontdek ik ook het Braziliaanse weerbericht en haal deze op. Dit weerbericht is gelukkig iets positiever, en dat geeft de mens weer moed. De poezen zijn het daar niet helemaal mee eens, want zowel Ziggy als Freddie zitten verstopt onder de keuken... Ozzy heeft hier niet zo'n last van, en blijft gezellig bij ons, ze vertrouwt ons nu eenmaal. Aan het einde van de dag nemen we een douche met de landbouw spuit (grote plantenspuit). Dit werkt erg goed en verbruikt erg weinig water, als je niet teveel zeep gebruikt. Na het douchen nemen we allebei een glaasje Madeira en pinda's en genieten van het mooie weer. Op de oceaan is het goed uit te houden, de temperatuur is goed, alleen de vochtigheid is iets te hoog maar ja dat is nu eenmaal op zee. Er peddelt een schildpad voorbij van circa 1 bij 2 meter. Wat die hier midden op de oceaan doet weet bijna niemand.. Daarna in het donker krijgen we bezoek van 4 dolfijnen. Ze maken er een spectaculaire show van, ze maken fluoriserende strepen in het water, links rechts langs de boeg en springen dan uit het water, soms wel met z'n drieen naast elkaar, waauw! Nadat ik naar bed ben gegaan, blijven de dolfijnen nog een tijdje rondhangen. Ziggy heeft door dat er leven naast de boot is en wil gaan kijken.
Gisteren zijn we begonnen met vissen, want er staat voor vandaag vis op het vooraf bedachte menu. 's Ochtends om 7 uur heeft Karin beet. Ze haalt de lijn binnen en dat gaat goed, daarna moet ze de lijn uit de war halen en dat gaat iets minder. Het is van die plastic draad die alle kanten op springt, dus dat was een zooitje! Normaal maak ik de vis schoon, maar omdat ik lag te slapen, moest Karin dit doen, vanwege de warmte (bang voor bederf) Om de vis dood te maken had ze al de kop eraf gesneden, om de vis niet te laten lijden. Het schoonmaken van de vis was gelukt, maar het zal nooit haar hobby worden, en ze vond het ook zo zielig voor de vis (hypocriet)... Ziggy had erg veel interesse in de vis. Ik vang die dag ook nog twee tonijnen, waarvan een zeker 4 kg weegt. Weer genoeg vis voor vandaag; en voor de komende dagen! We zitten in de doldrums (denk ik), met de motor aan, dus dan is vissen een welkome afleiding. De vis die Karin heeft gevangen smaakt heerlijk, alleen wat voor vis het nu was!? Kenmerken: stompe kop, zilver blauwe huid, geen schubben, slanke ronding, onder en boven kant doorlopende vinnen, scherpe V-vormige staart, rara wat ben ik?
Eindelijk mogen we weer eens een stukkie zeilen, want er is weer eens wind! Als het licht wordt zien we de meest spectaculaire wolken partijen, zo mooi, Karin maakt er een paar foto's van, iets wat ze niet gauw doet. We komen onder invloed van een tropische depressie, en dat zouden we vandaag moeten gaan merken. Vandaar die wolken? Volgens het weerbericht zitten we weer vlakbij de doldrums. Ik heb niet het idee, want we zeilen met een lekker windje. De wolken groeperen zich tot een wolkenband. Het lijkt wel of we worden ingehaald door een wolkenband die over de gehele noordzijde hangt, heel raar. Wij lopen een knoop of 6 a 7, maar kunnen de wolken niet voor blijven. De wolken worden ook steeds donkerder, zal wel regen zijn, maar je weet het natuurlijk nooit. We hijsen de Genua 3 alvast, en wachten af. Is dit onze eerste squall, of is dit de depressie? Om 13:00 barst het geweld los, en begint het te regenen. De wind blijft hetzelfde, maar de regen steeds meer, en we zien daardoor weinig. Ik probeer wat water op te vangen, en dat gaat eenvoudig met de flap van het gereefde grootzeil. Het water bevat veel zand, misschien dat dit van de boot is, of woestijnzand, het blijkt van de boot te zijn. We douchen ons in de regen, het regent hard genoeg, het is een beetje fris, maar het gaat best goed. Dit is duidelijk geen squall, want 8 uur later regent het nog steeds en hard. Het blijkt dat we een lek hebben. Volgens mij komt het ergens van de mast, we hadden hier al eerder last van, ach zo spoelt het weer eens zoet... 's Avonds onweert het ook nog, en ik probeer weer om of tussen de buien door te varen. We hebben zo weinig mogelijk instrumenten aan staan, of het wat uit maakt weet ik niet. Een stalen boot heeft minder last van bliksem inslag, maar toch, bliksem inslag op de boot voorkom je zomaar niet. De bliksem slaat in ieder geval niet in, wel om ons heen, tjonge jonge wat een geweld. We varen nu wel op de motor en doen alles vanuit binnen, want buiten is toch niets te zien. Af en toe de radar aan, hiermee kan ik eventuele boten zien, maar ik zie alleen de regenbuien, en heel goed! Verder slingeren we alle kanten op vanwege de golfslag, leuk hoor...
Gedurende de nacht gaat het feest gewoon door en we slapen weinig. De ene bui na de andere komt over. We worden er niet gezelliger op en krijgen een woorden wisseling, iets waar we nu echt niets aan hebben... Karin gaat maar naar bed. Later bied ik mijn excuus aan en is alles weer goed. Stress afreageren op elkaar, dan wordt de sfeer er op zo'n klein bootje niet beter op! Dachten we dat we verlost waren van de buien, worden we weer ingehaald, en krijgen we weer regen, geen wind enz. We leggen hierdoor maar weinig afstand af, 93 mijl... Karin maakt als fysieke en emotionele oppepper griesmeelpap als ontbijt. Ik eet hier natuurlijk veel teveel van en word er zeeziek van. Karin heeft 's middags nog een verrassing namelijk zelfgemaakte appelcompote, daar knap ik weer van op!
Natal
28 september - 16 oktober
Na drie weken van kleine klusjes, de stad bekijken, lekker eten en lamballen eindelijk weer eens inspiratie om een stukje te schrijven. Het lijkt erop dat als je twee weken gevaren hebt, je ook twee weken moet bijkomen!
Natal
We lopen regelmatig naar het oude centrum van Natal. Natal doet rommelig aan, maar heeft ook mooie stukken, zoals de parken, de straten met oude koloniale huizen en de kerken. Er moet veel worden opgeknapt en daar zijn ze dan ook druk mee bezig. Er rijden veel auto's, bussen en trucks rond. Naast de moderne auto's zie je veel Volkswagen kevers en -busjes en natuurlijk de strand buggies. De strand buggies hebben net als de kever de motor achterin en het lijkt ook wel alsof de carrosserie hetzelfde is. Het schijnen onveilige auto's te zijn, waar erg gevaarlijk mee gereden wordt en door de duinen wordt gecrosst en waarmee dus veel ongelukken gebeuren. Maar ja ze zijn erg in bij de (Braziliaanse en buitenlandse) toeristen, dus dan mag het! Er hier wordt hier sowieso gevaarlijk gereden, er zijn wel verkeersregels, maar daar houden zich maar heel weinig mensen aan. Als voetganger ben je hier vogelvrij, ze hebben bijna nergens verkeerslichten voor voetgangers maar wel zebra's alleen is daarvan de functie nog niet bekend bij de automobilisten...
Eten en drinken
Als we Natal ingaan lunchen we meestal ergens. Het is zo goedkoop dat je niet de moeite neemt om te gaan koken. De lunch tentjes zijn meestal zelfbediening en je betaalt of een vast bedrag van tussen de 3 en 7 reaal of je betaalt per kilo! Je kunt kiezen uit de Braziliaanse keuken met veel bonen, rijst en vlees, de Italiaanse of de Chinese. Vooral het gegrillde vlees is erg lekker. De italiaanse keuken is vooral lasagne en de Chinees zoals thuis. Overal kan je geweldige "suco's" bestellen, heerlijk fruitsap met ijs, van allerlei vruchten zoals de cashew vrucht caju, maracuja, ananas, tamarinde, sinaasappel, guarana en goiaba. Bier kan meestal ook wel, die wordt dan per fles van 600 ml. in een koeler geserveerd. Meestal schenken ze Skol, met hetzelfde etiket zoals vroeger in Nederland, volgens mij smaakt het zelfs nog hetzelfde! Soms gaan we 's avonds uit eten, bv. naar Bar Farrol (= vuurtoren) restaurant. Hier kan je geweldig vis, garnalen of vlees eten. Hier bestel je met zijn tweeen samen een gerecht, een vis of een vlees schotel. Een dergelijk restaurant valt wel in een heel andere prijsklasse dan de lunchrestaurantjes waar heel veel Brazilianen tijdens hun lunchpauze -en de onze- gaan eten. Vlees komt hier van de spies, waarmee ze meerdere keren tijdens de maaltijd langskomen; bang dat je niet vol genoeg raakt of zo, maar wel erg lekker! Als je vis bestelt, wordt helaas niet duidelijk welke soort je krijgt geserveerd. Wij hadden een vis met een saus met garnalen erin; erg lekker! Garnalen is de specialiteit van deze streek, en ze smaken inderdaad best. Ze zijn zeker twee keer zo groot als bij ons. In de supermarkt betaal je er 6 reaal de kilo voor, erg goedkoop.
Winkelen
In het oude centrum heb je heel veel winkeltjes, en het lijkt wel of ze allemaal hetzelfde verkopen. Ik snap er niets van, zelfs in de dezelfde straat komen we dezelfde winkel die tv's verkoopt 4 keer tegen!? Verder heb je hier een hele straat waar ze alleen maar horloges verkopen, drogisten, en een straat brillen en natuurlijk schoenen en allerlei kleding zaken, waaronder de C&A. Voor de mensen die wat geld te besteden hebben, is comsumeren/kopen echt de nationale hobby. We ontdekken zelfs ook nog de Makro, die zie je ook overal... Verder heel veel straat verkopers, met natuurlijk illegale DVD's, maar ook mais, cashewnoten, losse snoepjes en sigaretten (per stuk), zonnebrillen, kokos melk, stokjes sate en churros, drinken, en natuurlijk ijs. Naast al die winkels, waar je waarschijnlijk alles wel kunt kopen als je weet waar, heb je ook nog minstens vijf hele grote malls. Deze malls hebben geweldige supermarkten, waar Karin natuurlijk weer niet te houden is. Er is zelfs een Carrefour, waar ze best wel wat Europese etenswaren verkopen, wel duur maar toch handig als je iets niet meer hebt; pindakaas bv. De supermarkt Extra is 24 uur per dag open. Wat nog het allerfijnste aan die Malls is, is dat ze heerlijke zithoeken hebben om lekker in weggezakt naar mensen te kijken. Dat is nu onze manier van "voor de buis hangen" geworden. Het is zowiezo heerlijk om na al die harde stoeltjes in lunch restaurantjes, doorgezeten bankkussens aan boord en harde kuip weer eens in een lekker bank te zitten. Je kunt met de bus naar iedere mall, zelfs met meerdere lijnen; maar terug is een ander verhaal... Terug is blijkbaar niet zo belangrijk. De meeste bussen gaan na de mall verder met hun route, en dit kan betekenen dat je zeker nog een uur verder gaat, voordat je eindelijk eens een keer terug gaat richting haven. Informatie over hoe de bussen nu gaan is erg moeilijk te krijgen, dus we weten het eigenlijk nog steeds niet goed. Het kost niets extra's om een hele ronde te blijven zitten en je ziet weer eens een ander deel van de stad. Elke rit met een locale bus kost slechts R$ 1,60 (EUR 0,62) enkele reis, ongeacht waar je opstapt of hoe ver je meegaat. Een keer zijn we met de taxi terug naar de boot gegaan omdat we heel veel boodschappen hadden ingeslagen en er op zondagavond erg weinig bussen de goede kant op reden. Dat kostte ons maar liefst R$ 24,- waarbij de chauffeur ook nog omreed en voor een wegomleiding kwam te staan omdat er een Gayparade werd gehouden, die overigens weinig voorstelde. Al die tijd zagen wij de teller oplopen; maar als je deze rit in Nederland had gemaakt, was je heel wat meer kwijt geweest; we zijn al erg aan de lage Braziliaanse prijzen gewend...
Stranden
Noord-oost Brazilie staat bekend om zijn stranden. Ik ben niet zo'n strand mens, maar inderdaad ze zijn erg mooi. Ik ben meer geïnteresseerd in wat erop het strand ligt... Men draagt hier graag kleine bikini's, en dat wekt af en toe wel eens de aandacht, zeg maar. Niet dat de vrouwen hier nu allemaal zo mooi zijn hoor, want veel vrouwen zijn gewoon veel te zwaar. Het lijkt ze echter niets te interesseren, want ze laten iets te graag zien wat ze hebben, en dan vooral de achterkant... De Brazilianen leven zo ongeveer op het strand, ik begrijp dit niet helemaal, want je verbrandt levend, en vaak wordt je door het zand en de wind gezandstraald! Naast het strand met heel mooi fijn geel zand heb je hier ook ontzettend grote duinen, erg hoog, het zijn net heuvels, en ze zijn mooi groen begroeid bovenop. Als je vanaf zee komt is het net of je de kust van Nederland nadert. Vanaf het land ziet het er echter heel anders uit. Het vervoermiddel voor op het strand en in de duinen is de strandbuggy en dat is hier dan ook DE toeristische attractie. De mensen wonen hier ook tussen de duinen, vooral aan de buiten grenzen van Natal, overal zie je zand, ik kan me niet voorstellen dat dit fijn woont. Al dat zand tussen je lakens...
Lawaai
De Brazilianen maken graag herrie, ze hebben waarschijnlijk een hekel aan de stilte. Zelfs 's nachts wordt het hier niet stil. Gelukkig heeft de boot een goede isolatie en hebben we er geen last van. De vissersboten die men hier gebruikt voor langs de kust, hebben 1 cilinder binnenboord motoren, en vaak zonder uitlaat, dus dat gaat flink tekeer. Zelf horen ze dit niet meer; ze praten gewoon wat harder... Overal hoor je muziek, een bakfiets met speakers erin die het plaatselijke radiostation laat horen, de busjes van de verkiezingen met het dak helemaal vol met speakers, mensen die cd's verkopen op de ferry, live muziek in de mall, mensen die zingen op straat of in de bus en of bij de mensen thuis! Op een kilometer afstand van onze ankerplaats zijn ze een brug aan het bouwen; van het bouwen zelf hoor je niet veel, maar als er een lift naar boven gaat met mensen of beton, hoor je een sirene. We zijn er ondertussen aan gewend, en dat moet ook wel want ze werken hier 24 uur per dag door, behalve op zondag middag, dan hebben ze vrij! De brug wordt overigens gebouwd voor 173.000.000,- reaal, wat ongeveer 64 miljoen euro is. Volgens mij is dit niet veel, en dit komt vooral omdat het arbeidsloon erg laag is. Onze buren -de militairen- maken er af en toe ook een feest van. Meestal 's ochtends hebben ze les in het schreeuwen van commando's! Als ze het dan allemaal gelijk doen, dan klinkt het of ze ieder moment kunnen aanvallen. Over aanvallen gesproken, laatst hadden ze een oefening met het opstellen van het luchtafweergeschut en toen leek het alsof wij het doel waren... Drie keer per week zijn er schietoefeningen. Dit zien we niet maar horen dit des te beter. Het strijken en hijsen van de vlag gaat hier nog met de trompet, dat klinkt wel mooi. Verder gaat er allemaal erg gedisciplineerd aan toe, het lijkt de KMA wel! Bovendien wordt er elke dag op allerlei verschillende locaties in de stad minstens 3 keer vuurwerk afgestoken, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat; meestal is het knalvuurwerk en maar slechts een enkele keer siervuurwerk. Het schijnt zo te zijn dat er bij elk doelpunt dat de voetbalclub scoort (locaal of landelijk) direct vuurwerk wordt afgestoken. Maar er moeten nog veel meer gelegenheden zijn waarop de Brazilianen willen knallen; want volgens ons wordt er door de week om 9 uur 's ochtends nog geen voetbalwedstrijd gespeeld...
Levensstijl
Het noord-oostelijk deel is het armste gebied van Brazilie, lezen we in onze reisgids. Dit klopt ook wel, maar toch hebben de meeste mensen het best wel redelijk voor elkaar. Ze hebben een dak boven hun hoofd en ze hebben eten en drinken. In Natal hebben we geen krottenwijken gezien, nou lijken sommige wijken hier wel op, maar ze hebben wel riool, water en licht. In het begin denk je, wat wonen die mensen beroerd, maar na een tijdje zie je dit anders. Mensen doen ook niet arm, blijven vrolijk. Het stinkt er af en toe wel, en dit komt meestal door afval wat niet is opgehaald door de vuilniswagen, en dus licht te rotten. De mensen zelf maken er in het algemeen ook een zooitje van, ze laten namelijk graag troep slingeren. Ze denken zeker, dat wordt toch wel opgeruimd, nu is dit ook wel zo, maar zeker niet elke dag, week, of maand. Aan het milieu denken ze dus niet. We zagen zelfs bij een autogarage, de olie van een auto zo de riolering inlopen... Bedelende mensen zie je hier wel, maar veel minder en minder opdringerig als bv. op de Kaap Verden. Ook roeien er af en toe kinderen naar de boten die hier voor anker liggen om om eten te vragen. Meestal krijgen ze ook wel iets. Tussen de middag zien we regelmatig mensen slapen, op een bankje in het park, op de stoep en zelfs op straat. Of dit armoede is weten we niet, maar schoner worden ze in ieder geval niet van!
Dieren
Laatst liepen we terug vanuit de stad naar de jachthaven, horen we in een keer aapjes in de boom. Een soort van doodskopaapjes, erg grappig om te zien, en nieuwsgierig, net als wij overigens. Je ziet hier af en toe hagedisjes, ze zien er veel boller uit als aan de andere kant van de oceaan. Verder zie je hier veel vogels; gieren, mooi gekleurde spechten, een soort ijsvogeltjes, allerlei meeuwen, keerkring vogels, een soort vink die heel de boot onder poept en kolibries. Als het donker is zien we vleermuizen, nou ja zien, ze flitsen langs en je moet erg goed kijken of het er inderdaad een is. In vis heeft men hier niet zo'n interesse zoals bij ons. Misschien komt dit omdat men hier zoveel vis heeft, of misschien omdat ze zo groot zijn, waardoor de vis misschien minder lekker is! De garnalen vindt men veel interessanter, en dit is hier dan ook de specialiteit. Men vist hier nog veel op zeil of in een roeiboot; dat is indrukwekkend om te zien. Wat kunnen die mensen krachtig roeien, ze roeien met een houten boot van misschien wel 400 kg alsof het een rubberboot is!
Jachtclub
De afgelopen weken is het druk geweest bij de jacht club (iate clube) van Natal en op de ankerplaats. Reden: het was de Recife - Fernando de Noronha race. Toen wij dus Fernando da Noronha passeerden richting Natal lagen er meer dan 100 zeiljachten in de baai daar! Ben ik even blij dat we daar niet naartoe zijn gegaan. Na de race viel de vloot uit elkaar, omdat er boten ofwel rechtstreeks terug gingen naar Recife, of een wedstrijd hadden naar Joao Pessao of naar Natal. Joao Pessao had blijkbaar mooiere prijzen, want de meeste boten waren daar naartoe gegaan, dit tot grote teleurstelling van Iate Clube Natal! Ze hadden 20 moorings uitgelegd, maar die werden zelfs niet gevuld... Wij moesten overigens ook verkassen naar een mooring. Ze vertrouwde de moorings niet helemaal (blok beton van 0,5x1x1), want iedereen moest zijn eigen anker ook uitgooien. Er waren hier 4 Argentijnse boten gefinished, die waren wel een heel eind op weg en dat in boten van een meter of 8! Er deed ook een Canadees gezin mee, met een Admiralscupper, die al 3/4 rond de wereld waren. Aardige mensen, die we misschien wel gaan opzoeken in Canada. Op de kant werden er de nodige feesten gegeven, met live muziek natuurlijk en veel eten, en laat eten begreep ik van de Canadezen (22-23 uur) Na twee weken is iedereen vertrokken en liggen wij hier nog samen met een Italiaan, en een Portugees en de rust is weer teruggekeerd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
