La Gomera - Sao Vincente - Reisverslag uit Mindelo, Kaap Verdië van tanami - WaarBenJij.nu La Gomera - Sao Vincente - Reisverslag uit Mindelo, Kaap Verdië van tanami - WaarBenJij.nu

La Gomera - Sao Vincente

Door: webmaster

Blijf op de hoogte en volg

01 September 2006 | Kaap Verdië, Mindelo

Oversteek Madeira - Kaapverden

Periode 1 - 3 september

We passeren Echo Seamount, een zeeberg die vanuit 3 km diepte naar 164 meter diepte stijgt. Om bergen vaar je heen; daar ga je niet overheen, om brekers te voorkomen. De boot dacht daar anders over, en die stuurde dus elke keer weer naar die berg. Dit doet natuurlijk de stroom, maar toch het houdt je wel bezig. Ik zeg stroom; tja die zouden we mee moeten hebben, maar merken hier alleen dwars iets van jammer genoeg, en soms hebben we hem zelfs tegen! Dit is allemaal niet zoals de pilot en de zeekaart vermelden, maar ja tegenwoordig verandert er veel en misschien ook wel dit. Toch jammer, die 0,5 tot 1,5 knoop per uur mee hadden we graag cadeau gekregen... Nog steeds gebruiken we twee voorzeilen. Dit gaat goed, de boot slingert hierdoor minder en dat maakt het leven aan boord een stukje makkelijker. Ik denk dat hierin vooral de Autohelm (de automatische stuurinrichting) de eer moet krijgen, want zo kan ik niet sturen. Zelfs met 8 knopen wind, weet de Autohelm er toch nog 3, en soms zelfs 4 knopen snelheid uit te persen!

De volgende dag passeert er een container schip in de ochtend. Karin maakt er mij wakker voor, omdat het schip wel heel dicht onze kant op kwam. Later maakt ze me nog een keer wakker, omdat er onweer te horen was en de wind daardoor veranderlijk werd. We hebben het niet zo op onweersbuien, nadat we in Hellevoetsluis een keer een ongelofelijke zware, snelle bui hadden meegemaakt. Dit zijn echter waarschijnlijk de eerste tekenen van het lage druk gebied wat er aankomt. Dit is niet helemaal waar, want de vorige dag waren al wel schapenwolkjes te zien, wat hetzelfde aangeeft. Dit lage druk gebied baart mij een beetje zorgen, namelijk het gebied rond de Kaap Verden is een orkaan broed gebied. Dat wil niet zeggen dat hier orkanen zijn, maar wel dat er tropische depressies kunnen ontstaan, en dan waait het ook wel hoor! Ik hou de Grib files in de gaten en zoek nog andere informatie die ik kan opvragen via het Winlink email systeem. Gribfiles zijn eigenlijk simulaties van het weer wat men verwacht voor de komende 24, 48 en 72 uur. Dit geeft men weer met wind pijltjes met daaraan streepjes die aangeven hoeveel wind er staat en het pijltje zelf de richting. Een kort streepje is windkracht 1, 2 lange bijvoorbeeld is windkracht 4. Verder wordt de luchtdruk aangeven, zodat je hiermee hoge en lage druk gebieden kan onderscheiden. Het is en blijft een verwachting en het komt van de Amerikanen, van het NOAA institute, wat zich uiteraard goed indekt dat je dit systeem niet zomaar 100% moet vertrouwen. Nou heeft men tegenwoordig zoveel informatie, zoals weersatellieten, weerboeien, weerstations enz., dat dit systeem toch wel aardig klopt. Naast Grib files hebben de Fransen ook een weerbericht, en dit kan ik ook opvragen via Winlink. Het franse weerbericht is een website wat Winlink converteert naar tekst, zodat de data hoeveelheid beperkt blijft. Dit weerbericht geeft het weer aan per gebied, zoals bijvoorbeeld de Kaap Verden, of waar we nu zitten Tarfaya. Deze voorspelt het volgende: TARFAYA : North or Northeast 4 or 5. Moderate. Mist patches. CAP BLANC : North or Northeast 5 or 6, locally Variable Cyclonic 3 to 5 in far south at first, veering Easterly 3 to 5 at end. Moderate or rough.CAPE VERDE : Northeasterly 4 or 5 at times 6 in east, becoming Variable cyclonic 3 to 5 in far southeast later. Moderate. Thundersqualls with severe gusts in far south. Cap Blanc is het gebied tussen Tarfaya en Cape Verde. Met deze twee weerberichten bepaal ik de tactiek hoe te varen. Dit is meestal eenvoudig, want langs deze kust staat normaal toch een noordelijke wind; het aankomende lage druk gebied gaat dit echter veranderen. Ik ben nog aan het bedenken hoe hier mee om te gaan. Dit soort weersveranderingen geeft altijd een bepaalde sfeer aan boord, en zeg maar rustig stress als men storm voorspelt! Hopelijk valt het allemaal wel mee. Stel dat men storm voorspelt, dan kunnen we natuurlijk altijd vertragen, zodat het slechte weer al weg is als wij daar aankomen.

Gedurende de nacht van 3 september draait de wind naar het oosten en dan varen we halve wind. 's Ochtends draait de wind zelfs naar zuid oost en varen we zelfs aan de wind. Hiervoor hebben we het grootzeil gehesen en lopen we weer 5 knopen. Om een uur of twee stopt de wind er helemaal mee en gaat de motor aan. 's Avonds haal ik de laatste berichten binnen en denk ik dat we nog wel even moeten motoren...



Oversteek Madeira - Kaapverden

Periode 4 t/m 6 september

's nachts begint het te bliksemen rondom ons heen. We horen geen donder, dus het is nog niet dichtbij!
Aan de bliksem zelf kan je ook wel zien hoever weg het is; als deze namelijk richting de lucht bliksemt is de onweersbui ver weg. Andersom richting het water; dan is de onweersbui heel dichtbij. Volgens het weerbericht gaan de buien van oost naar west, dus passen we de snelheid aan, en varen 3 i.p.v. 5 knopen. Freddie jankt een aantal keer, de paniekzaaier/waarschuwer. Het lijkt erop dat met onze afgenomen snelheid de buien voor ons langs gaan. Als het licht wordt, worden de buien minder en aan het eind van de ochtend zijn ze weg, denken we. 's Middags ontstaan de buien echter weer op precies dezelfde plek, het lijkt net of ze niet weg zijn geweest. Hier blijven ze de hele middag hangen en ze worden groter en groter. Blijkbaar moeten de buien over ons heen; dus dat moet dan maar! We krijgen wind en de motor kan uit. Met twee reven in het grootzeil en een uitgerolde genua loopt het lekker. De bui waar we uiteindelijk door heen gaan wordt steeds donkerder en we krijgen regen. De wind neemt toe en we rollen de genua in tot halverwege, verder draait deze tot aan de wind. We zeilen eindelijk weer eens normaal, lekker hoor. De wind wordt niet harder dan windkracht 6. Met de regen proberen we te douchen, maar dat was toch wel erg fris en te weinig water! Als de bui over is gedreven, krijgen we een spectaculaire lucht te zien, een beetje eng zelfs, zo helder blauw en wit. Een uur later zakt de wind weer wat in, maar we kunnen toch blijven zeilen.
's Avonds gaat de motor weer aan en is alles weer normaal. Nou ja, Ozzy zorgde nog voor enige stress, door kwijt te zijn. Eerst lag ze nog te slapen op een kussen onder de buiskap, Karin gaat naar binnen om de positie op te schrijven, komt ze weer buiten is Ozzy vertrokken. Karin drukt gelijk de MOB knop (Man Over Board) in en maakt mij wakker om te helpen met POB (Poes over boord)! Na een tijdje zoeken, blijkt ze gewoon binnen te liggen onder de tafel... Een paar nachten ervoor hadden we ook al een vergelijkbare actie met Ziggy; die bleek toen een nieuw verstopplekje gevonden te hebben!

's Nachts koelt het niet mee zo ver af en blijft het 27 graden binnen met een relatieve vochtigheid van maar liefst 85%. Ik was al bezig geweest met een ventilator, maar dat werkte maar een heel klein beetje. We hebben aan boord een hetelucht kachel en daarmee kan je ook alleen ventileren. Het koelde goed, maar onze poes Ziggy jankte heel de tent bij elkaar... In de eerste instantie hadden we helemaal niet door waarom ze nou zo jankte. Wat nog lulliger was, dat de ventilator niet uitging met de schakelaar; ik heb hiervoor de plus van de kachel los moeten halen! Blijkbaar vond de ventilator het nog te warm om vanzelf uit te gaan... Ziggy kan niet tegen het piepen van de ventilator. Thuis kan ze ook niet tegen de stofzuiger. De andere twee poezen snapten er ook niks van, die zaten Ziggy aan te gapen, van hou eens op... De poezen hebben het ook warm, en kunnen niet echt goed zweten, toch houden ze het beter uit dan wijzelf lijkt het. Ondanks dit heeft Karin 's nachts buiten nog steeds haar zeilbroek aan!

Mijn vader is jarig vandaag. Ik heb een mailtje gestuurd en een berichtje toegevoegd aan het position report, voor iedereen die het wil weten. Verder hebben we ons zelf weer eens gedouched, deze keer met de grote plantenspuit. Dit werkt erg goed, al rol je nog zoveel en bovendien gebruik je zo erg weinig water. Je moet alleen niet teveel zeep gebruiken, want dat krijg je niet makkelijk afgespoeld...

's Avonds eten we een winterse maaltijd; rode bonen, uien, paprika, knoflook, kerrie, ketjap en appelmoes. Heerlijk. Nog een nacht op zee, en dan zijn we op de Kaap Verden. Deze nacht is echt mooi, met bijna een volle maan, veel sterren en net genoeg wind om te zeilen. De temperatuur is nog wat verder opgelopen, zodat ik alleen mijn onderbroek aan heb, en mijn zwemvest met veiligheidsgordel. De poezen zijn ook graag buiten als het donker is, en vergezellen ons tijdens de wacht. Vooral Ozzy, die is er het liefst altijd bij. De andere twee wisselen een beetje af. Ze mogen alleen in de kuip rondlopen. De poezen roken al land op 25 mijl, wij zagen pas land op 20 mijl. Grappig om te zien dat ze dit ruiken, met die snuitjes in de lucht en maar snuiven.

Halverwege de nacht passeert er een schip. Freddie mauwt een paar keer, waarom weet ik niet. Freddie is nogal bang van alles eigenlijk; misschien wel terecht in dit geval. Het schip komt namelijk zo langzaam voorbij, dat ik er de kijker bij pak. Ik zie niets spannends, vermoedelijk varen ze traag omdat ze anders te vroeg aankomen in Mindelo?!? In de buurt van de eilanden Sao Antao en Sao Vicente neemt de wind toe door het Venturi-effect en gaan we weer veel te hard; ik wil namelijk pas bij licht de haven aanlopen. Ik rol de genua wat in en we gaan weer 5 knopen. De eilanden zien er in het donker dreigend uit zeker Sao Antao met zijn 1800 meter hoogte. Ook hier kan het erg hard waaien zoals bij La Gomera, dus ben ik waakzaam. Een rolfok is handig, maar als het echt gaat waaien moet er gewoon de fok op, die dan ook altijd klaar ligt. Volgens de pilot moeten we alles wat aan dek ligt opruimen of vergrendelen i.v.m. diefstal! Tja, wat doe je dan, neem je dit serieus of niet. We hebben dit ten dele gedaan, want je kunt gewoon niet alles opbergen, omdat dit gewoon teveel en te zwaar is en je te weinig plek hebt binnen.


Na een uurtje samen sjouwen is het belangrijkste opgeborgen en varen we de haven van Mindelo binnen, ook wel Porto Grande genoemd (die naam komt uit koloniale tijd van Mindelo) Lekker warm hier...
Het plan is om in de marina te gaan liggen, als die er goed uitziet. Dit blijkt niet veel, en hij is ook nog eens vol. Er liggen ook een tiental jachten voor anker en wij doen dit ook. Diep is het hier niet (2,20m) en we leggen toch 18 meter ketting uit, het kan hier namelijk erg vlagerig zijn. Eenmaal het anker in het water, kwam de eerste 'boatboy' al aangeroeid in een hele oude roeiboot met een gebroken roeispaan, Orlando genaamd en 50 jaar oud. Hij bood zijn diensten aan voor 10 euro per dag en dat hebben we voor 2 dagen geaccepteerd.

Ik blaas de rubberboot op en Karin roeit in haar eentje naar de kant om met Orlando naar de Politia Maritima te gaan en naar de Immigration. De Immigration blijkt dicht en na een tijdje te hebben gewacht in de schaduw (en in een mierennest) nog steeds. Het is hier heel anders dan op de Canarische eilanden. De hele dag op straat ziet Karin maar drie andere blanken. Veel mensen hangen maar wat rond. Mensen dragen bagage op het hoofd en er rijden busjes (Aluguers) rond om mensen op te pikken en weg te brengen. Orlando blijkt een geschikte man te zijn die je alles kan vragen, en alles goed weet te vertellen. De temperatuur is niet te harden dus ik bouw de zonnetenten op voor wat schaduw en verkoeling. Boven de luiken maak ik windvangers zodat we binnen ook wat wind krijgen.


São Vicente (lokaal Crioulo: Sanvicente of Sanvcênt) is een eiland in het noordwesten van Kaapverdië, dat behoort tot de bovenwindse eilanden (Ilhas de Barlavento).

Ten noordwesten van São Vicente ligt, aan de andere kant van het kanaal van São Vicente, het eiland Santo Antão. In de hoofdstad Mindelo woont het grootste deel van de ongeveer 67.000 inwoners van het eiland. Mindelo staat bekend als de culturele hoofdstad van Kaapverdië. Het vliegveld van São Pedro ligt ten zuiden van Mindelo.

De belangrijkste inkomstenbronnen zijn visserij, toerisme en de exploitatie van de natuurlijke zeehaven (o Porto Grande).

Kaapverdische eilanden

7 en 8 september

We slapen voor het eerst niet meer samen op een bed! Niet vanwege onenigheid of zo, nee het is gewoon veel te warm! Het blijft 's nachts 30 graden, en ook nog eens vochtig, dus slapen we in de kajuit, op aparte bedjes met maximale ventilatie. Ook wel handig voor mijzelf, ik heb namelijk nogal de neiging om de eerste nachten naar buiten te gaan, omdat ik dan niet snap waar we zijn... Soort van slaap wandelen. Karin schrikt hier altijd van en vertrouwt dit nooit zo en komt mij meestal achterna, bang dat ik in het water spring of zo! De poezen slapen lekker buiten, misschien dat ik dat ook eens moet doen, ik weet alleen niet wat er dan gebeurt al ik ga slaapwandelen. De volgende dag hebben we om 11:00 afgesproken met Orlando, om nog nog eens naar Immigration te gaan. Tuurlijk weer niemand aanwezig. Navraag bij de buren leerde dat er verderop ook nog een kantoortje was. In heel gebrekkig Engels: left, walk walk and then right, blue office! Wij op weg en we vonden zowaar het blauwe kantoortje van de Policia, met daarin Immigration. In het Frans legde Karin uit waarvoor we kwamen. Hij belde naar het kantoortje aan de haven en daar zou iemand naartoe komen. Helaas toen wij daar aankwamen, weer niemand aanwezig!?
Toen zijn we met Orlando maar de stad in gegaan om te pinnen, ook dat lukte niet... Toen hebben we maar euro's gewisseld en zijn daarna gaan lunchen. Voor Karin gegrilde varkens-filet en voor mij een gegrilde Garoupa (een flinke vis) en als toetje ijs met vruchten, erg lekker allemaal. Daarna nog even de groente- en vismarkt (veel vis, maar ook veel vliegen) gezien. Nadat we even hadden gerust in een parkje, werden we door iemand aangesproken in het Nederlands, hij bleek 30 jaar in Nederland bij AH in Zaandam te hebben gewerkt. Heel apart: een Kaap Verdiaan die perfect Nederlands spreekt, met Haags accent. We zien steeds meer bedelaars op straat, waaronder ook kinderen. Nadat we brood hadden gekocht kwamen ze om brood vragen. Voortaan kopen we een paar broodjes extra, dan hebben we zelf ook nog genoeg. Er zijn er ook die om geld vragen, en als je dan te weinig geeft gaan ze klagen, alsof ze recht hebben op jouw geld... Karin loopt nog een keer langs de Immigration, alleen deze keer. Nu ze alleen over straat loopt wordt ze veel meer aangesproken en wordt ze zelfs een keer aangeraakt! Weer niemand op kantoor van de Immigration, dus maar weer terug naar de boot. Onderweg toetert er iemand, blijkt het de politieman van gisteren te zijn. Ze krijgt een lift naar het kantoortje en daar krijgen we eindelijk de stempels in ons paspoort!

Ondertussen ben ik druk weer geweest met de GPS antenne. Hoe krijg je een verkeerde GPS antenne aan de gang!? Officieel natuurlijk niet, en als je de kabel verlengt al helemaal niet, en eigenlijk mag de antenne ook niet in de buurt zitten van allerlei stalen objecten. Ik heb een poging gedaan om de bestaande kabel door te trekken, want er was nog kabel over bij het instrumenten paneel. Na een uurtje, zonder eigenlijk iets te hebben bereikt, behalve dan veel zweten, stop ik hiermee voordat ik andere dingen stuk maak. We moeten het maar accepteren, dat de GPS het af en toe niet doet. Met een sextant was men vroeger blij als men per dag 1 x een positie had! Ik probeer nog iets wat eigenlijk helemaal niet mag, namelijk de antenne te dicht bij het dek monteren, en te dicht bij andere stalen objecten. Dit blijkt toch het meeste ontvangst te geven sinds tijden, dus ik laat het maar zo! Verder ontdekt Karin vandaag dat het niet goed gaat met de paprika's. Eentje is volledig versnot, en heeft de andere aangestoken. Ze heeft daarom het hele groentevak en bakjes schoon gemaakt en nu maar hopen dat het niet meer groenten heeft besmet. 's Avonds gaan we naar club Nautico en eten we een vleesspies en een visspies met friet en rijst. Ondertussen bouwt men het podium op voor een optreden. Na een hele tijd van stemmen, en het aan de gang krijgen van de rechter speaker gaat het bandje los. Ze spelen leuke muziek, er is wel wat onenigheid onderling over de te zingen liedjes. Uiteindelijk wordt de zanger vervangen door een van de gitaristen! Nadat Karin haar Caipirinha en ik mijn rum op heb gaan we er van tussen.

Kaapverdische eilanden
9 - 14 september

Het leven in de haven van Mindelo begint weer op gang te komen. Als wij wakker worden is het nog vroeg, maar toch is er al veel bedrijvigheid. Het is zaterdag vandaag en mijn zus is jarig. We zijn al een tijdje aan het zoeken om geld te wisselen en te bellen via zo'n bel-kantoortje. Om de een of andere reden vinden we deze niet. Met de GSM bellen doe je hier niet, want dat is heel duur. We lopen weer heel het plaatsje rond, ik maak hier en daar een foto en we kopen mango's op de markt. Ik ga namelijk proberen om chutney te maken van mango's en de groenten die op moeten. Ik heb een recept gevonden, maar om de een of andere reden snap ik het niet en gaat het dus mis. Karin grijpt in en redt de chutney, en hij smaakt er niet minder om! 's avonds weer het dorp in om ergens naar live muziek te luisteren. Eindelijk kunnen we ergens geld wisselen en vinden ook een bel-kantoortje; kunnen we eindelijk mijn zus bellen. Het bellen wordt toch morgen, want het is al te laat in Nederland (3 uur later). Live muziek is een probleem geloof ik, er is wel muziek bij de hotels, maar daar heb ik geen zin in. Gewoon muziek in een kroeg, tussen de mensen zelf; dat wilen we. Vanavond blijkbaar niet, want er is niets te doen, behalve in het park, want daar is iedereen. Veel mensen lopen er in hun beste kleding te flaneren, kinderen spelen, en bedelaars proberen je geld te krijgen. Er is er zelfs eentje die voor dood op de grond gaat liggen. Heeft ie best een tijdje volgehouden, toen liep ie weg. Sommigen kunnen beter toneel gaan spelen, en daar geld mee verdienen... Om 23:30 houden we het voor gezien en gaan terug naar de boot. Orlando staat ons al op te wachten. Hij is ondertussen met onze roeiboot naar zijn boten gaan kijken waarop hij past. Iedere dag draaien al de boten een keer rond. Voor ons is dat geen probleem met 1 anker, maar die boot heeft er drie... Het kan hier flink waaien, vandaar! Zondag is hier duidelijk geen rustdag, men werkt gewoon door in de haven! Wij roeien weer naar de kant om te bellen. Het kost 6 cent per tik naar Nederland, dus dat valt mee, denken we. Mijn zus neemt niet op, dus proberen we Arjan, de broer van Karin. Dit is naar mobiel, en de bel-meter schrikt wakker en begint heel snel te lopen... Na het bellen lopen we langs de kerk. Hier is een mis aan de gang, en we glippen achterin stiekem even naar binnen. Het gaat er heel gemoedelijk aan toe, mensen zingen, en na een tijdje begint iedereen mekaar de hand te schudden, ook ons. Stiekem, dat lukt dus niet, je maakt gewoon gelijk deel uit van de kerkdienst. We vonden het wel een positief gebaar, het geeft een band met de mensen, en het blijkt weer hoe aardig ze zijn. We drinken wat bij drinken bij Katem, een kroeg op de hoek, waar de kerk ver weg is, maar voetbal de voorkeur heeft. Koffie en een pilsje voor EUR 1,00 samen! Aan boord ga ik aan de gang met het grootzeil. Het grootzeil heeft weleens te neiging om te blokkeren tijdens het hijsen. Dit komt door de topplank, waar de val aan bevestigt zit. Ik zet er een leuver bij zodat de leuver die er al zat niet meer blokkeert. Ik vertel dit wel zo makkelijk, maar ben hier toch even mee zoet geweest. Ondertussen doet Karin de was. We hebben hiervoor niet veel water beschikbaar, wassen gaat wel maar het uitspoelen is een probleem! We wassen niet alles aan boord en brengen het grote werk naar de wasserette. De wind is flink toegenomen vandaag, misschien dat we het Franse weerbericht 'ns serieus moeten gaan nemen! Die heeft het altijd over windkracht 5 tot 7, en dan wordt het hooguit 4. Ik kom erachter dat de spanning van de accu's wat te laag aan het worden is. Nu hebben we maar 1 zonnepaneel in gebruik, omdat nummer twee is weggeborgen, omdat deze normaal los aan dek ligt. Ik vertrouw het hier wel, en ik sluit deze weer aan. Niet dat dan de accu's gelijk vol zijn, en zeker niet als het bewolkt is... We hebben ook nog een wind-generator, maar die doet het niet goed. Ik zet hem aan, en hij begint vrijwel gelijk een rommelend geluid te maken. Volgens het boekje van de wind-generator is er dan van alles mis met het lager, koolborsteltjes enz. Nou was mij al eens op gevallen hoe knullerig dit apparaat is aangesloten. Zal wel een reden voor zijn geweest; maar toch. Ik haal e.e.a. los, de lagers voelen goed, de koolbortseltjes ook; de kabel blijkt echter op twee plaatsen vast te zitten met kroonsteentjes. Ik maar hier 1 kroonsteen verbinding van en de wind-generator wordt er stil van en hij laadt zowaar de accu's bij. Dat rommelende geluid betekent dat er sluiting is, of bijna. Dit zelfde effect treedt op als de accu's vol zijn, maar dan doet de regelaar dit! Dat is handig, want dan weten wij dat we de wind-generator uit moeten zetten. Dit s nodig, want een wind-generator blaast anders de regelaar op, omdat deze zijn warmte niet kwijt kan! De regelaar is namelijk maar een simpel Conrad dingetje, maar verder doet hij het prima. Karin is ondertussen de wal op om de was weg te brengen en de boot papieren te regelen voor wanneer we vertrekken. Ze moet wel flink roeien, om bij de kant te komen omdat het keihard waait. Zowaar alle kantoortjes zijn open; Immigration en de Policia Maritima, en is alles snel geregeld. Bij de Policia Maritima moeten we wel langs 4 verschillende bureaus waar er allemaal iets met de boot papieren gedaan wordt, voordat we eindelijk ons eigendomsbewijs van de Tanami terugkrijgen dat we hier hebben moeten afgeven. Deze hele procedure kost ons een half uur, 6 mensen hielden er zich mee bezig en we moesten 500 escudos afrekenen; ca. EUR 4,50. 's Nachts waait het zo hard dat we vaak buiten kijken of we nog vast liggen, en of de andere schepen nog vast liggen! Het anker houdt het prima, maar gerust ben je nooit. De vlagen zijn zo heftig, waardoor iedereen achter zijn anker ligt te slingeren. Overdag blijft dit zo doorgaan. Later blijkt dat deze depressie orkaan Helene is geworden. 's Avonds wilden we eigenlijk uit gaan eten, maar dit durfden we niet aan, en we hebben afbak broodjes met zelfgemaakte coleslaw op. De wind blijft 's nachts gewoon doorstaan, en neemt de volgende dag pas af. Het plan is om donderdag te vertrekken naar Brazilie, wat betekent dat we vandaag gaan bevoorraden. Eerst gemeten hoeveel diesel we nog hebben. Dit blijkt meer dan voldoende, dus hoeven we niet te tanken. De motor blijkt zuiniger dan verwacht (bij 4,5 knoop 2 l/h als we er een zeil bij zetten) Verder tanken we geen water, omdat we vermoedelijk genoeg hebben. Bovendien hebben we een watermaker, en het schijnt flink te regenen onderweg dus dat moet lukken! Karin bereidt alvast een bonen schotel voor onderweg. Ze gebruikt hiervoor de snelkook pan, dan zijn die bonen snel gaar... Van het kookvocht maakt Karin nog een soepje, smaakt erg goed. Op de wal halen we eerst de was op en geven deze mee aan Orlando, zodat wij boodschappen kunnen doen. Doordat we wat laat zijn en de meeste winkels al dicht zijn, gaan we eerst maar lunchen. We eten bij een aardige mevrouw, die ons in alle talen aanspreekt, we snapten er niks van. Uiteindelijk is het bestellen toch gelukt en krijgen we een tafel vol met eten voor 14 euro. We tellen ons laatste Kaapverdiaanse geld, en proberen nog euro's te wisselen; wat niet lukte omdat ze alleen briefgeld wilden. Op de markt was dit geen probleem, daar wilden ze wel Euro's aannemen, je wordt alleen belazerd waar je zelf bij staat... OP de markt heb je dat (gevoel) al gauw, vind ik! Toch nog aardig wat groente kunnen kopen, en zelfs nog geld over om wat in de supermarkt te kopen. We kopen wat Nederlandse producten, die je hier overal ziet, zoals mayonaise, camping boter(?!?)en pindakaas. Bij de rubberboot betalen we Orlando voor zijn geleverde diensten, en roeien naar de boot. Orlando geeft een Barbecue aan zijn vrienden, omdat hij weer geld heeft verdiend, tja zo gaat dat hier. Hij heeft zijn best voor ons gedaan en zeker de eerste paar dagen was het erg handig iemand te hebben die weet waar je wat moet regelen. Hij was het geld zeker waard! Ik doe nog even een check van de motor. Olie peilen van de motor en de keer koppeling, snaren, enz. Als ik de motor start blijkt deze geen koelwater te krijgen. Blijkt dat het wierfilter vol zit met een soort platte schelpen. Filter gereinigd en alles weer goed. Toch niet helemaal want de waterpomp lekt wat water. Of dit hiermee in verband staat weet ik niet, we houden het in de gaten! We slapen slecht, Karin omdat ze pijn in haar darmen heeft; ze heeft al dagen niet naar de wc gekund en dat begint nu op te spelen. Ikzelf omdat we toch wel een heftige trip gaan maken, en ben dus wat zenuwachtig, vooral omdat de wind ook weer terug is! Ondanks dit vertrekken we toch, of het verstandig is weten we niet. Anders kunnen we altijd nog naar Sao Antau om te ankeren, mocht dit nodig zijn. De weerberichten waren woensdag gunstig; maar als ik de nieuwe binnen krijg terwijl we al onderweg zijn, worden ze minder goed. De doldrums liggen tussen de bovenwindse en benedenwindse Kaapverdische eilanden. Dit betekent weinig wind, veel onweersbuien en veel regen. Als we echter op de oceaan komen buiten de directe invloed van de eilanden, blijkt de passaat te staan en varen we weer op uitgeboomde genua en de genua 3 ernaast. Het was deze keer makkelijker voor ons om te vertrekken. We hadden ons toch minder gehecht dan de andere keren. Toch moet ik zeggen dat de Kaapverden zeker de moeite waard waren. Vanwege de andere sfeer, de vriendelijke mensen die je in allerlei talen aanspreken (een mevrouw maakte Karin zelfs in het Portugees duidelijk dat ze maar kinderen moest krijgen, want dan kreeg ze tenminste grotere borsten...), de cafeetjes, de muziek, en natuurlijk Orlando. De enige nadelen waren dat we niet konden pinnen met onze giropas; maar we hadden gelukkig Euro's om te wisselen en de bedelaars, hoe jonger hoe brutaler!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

We zij alweer een tijdje thuis en gaan in 2012 weer een stukkie verder varen.. Foto's van de afgelopen reis staan op: http://picasaweb.google.com/sytanami

Actief sinds 29 Sept. 2008
Verslag gelezen: 626
Totaal aantal bezoekers 41252

Voorgaande reizen:

01 November 2008 - 01 November 2009

Curacao naar ..

Landen bezocht: