Madeira - Kanarische eilanden

Ilhas Desertas - Tenerife

Zondag (23 juli) vertrokken vanuit Ilhas Desertas. Prachtig zeilweer rolfok uit en lekker langs de eilanden richting de Canarische eilanden. Alleen de rolfok want ik verwacht wind van achter, en hoop de fok uit te kunnen bomen aan de loefzijde. Dit is ons passaat wind tuig, eventueel is de fok te vervangen door een grotere genua, of kleiner de stormfok. Dit is allemaal nog in de experimentele fase, want dit moet gaan werken in combinatie met de windvaan stuurinrichting, zodat we niet zelf hoeven te sturen. Eenmaal achter de eilanden uit -op de oceaan- is de wind niet van achter, maar komt ruim tot half in, vanuit de noord oost richting. Ondanks de richting loopt de boot toch lekker, en laten we het maar zo. Het plan is om via Ilhas Selvagem te gaan, misschien daar te ankeren voor een nacht en dan verder te varen naar Tenerife. Onderweg probeer ik altijd te vissen. Dit is niet eenvoudig en de ervaring leert dat je heel veel geduld moet hebben. Nou heb ik dat best wel, maar je hebt zoveel nodig dat je gewoon moet vergeten dat er een vislijn achter de boot hangt. Tot nu toe, ben ik de vislijn nog niet vergeten en dat is waarschijnlijk de reden dat we nog geen visje hebben gevangen... Ik heb al van alles geprobeerd, maar ga nu het advies van iemand anders gebruiken, namelijk Jean Heilbroeck. Jean heeft de wereld al een keertje rond gevaren, dus hij zou het toch moeten weten. Ook hij geeft toe dat hij tot Tenerife geen vis heeft gevangen... De manier is als volgt: neem een vislijn van 50 meter, een staaldraadje van een meter (tegen het doorbijten van de lijn op advies van John van de Joho), met daaraan een nepvisje met een driehaak. Alles voldoende gedimensioneerd, want de vissen op de oceaan zijn af en toe wat groter. Maar je moet natuurlijk ook weer niet te groot materiaal gebruiken omdat er dan vissen van honderd(en) kilo's aan de lijn blijven hangen; je hebt liever dat de lijn dan breekt! Het nepvisje mag van alles zijn, als het maar opvalt. Ik gebruik een nep inktvisje van rubber, over een driehaak getrokken, ziet er best aardig uit. Verder moet de vislijn een paar meter boven het water worden bevestigd zodat het visje flink beweegt en af en toe uit het water komt! Ik gebruik hiervoor de stellage achterop, deze zit tot ongeveer 2,5 meter boven het water, dus dat moet lukken. Dit uitgestroomd achter de boot en maar wachten. Na een uurtje of vier, terwijl ik binnen aan het navigeren was, hebben we zowaar beet! Het lijkt een tonijn van 60 cm, dikke ronde buik. Na een aantal meters binnen te hebben gehaald, laat de vis de haak los en is deze weer vertrokken. Jammer, want ik lust onderhand weleens een verse vis direct uit de zee in plaats van van de markt. Die smaken overigens ook best hoor, maar dit is toch anders. In het donker kan je zo ook vissen, maar dat zie ik nog niet zo zitten... Verder vangen we niets meer tot aan Tenerife. Wel krijgen we nog bezoek van meeuwen, diee de nep inktvis erg interessant vinden. Ze eten de inktvis helemaal kaal, tot alleen het kopje er nog aanzit en de driehaak. Ik verwissel de inktvis door een metalen blinker, en het feest is gauw voorbij. Ze proberen het nog een paar keer, maar zijn ze vertrokken. Ik probeer nog een keer de blinker te verwisselen naar een rubber inktvisje, maar dan zijn de meeuwen gelijk weer terug en begint het feest van voor af aan... De meeuwen zijn hier niet zoals op de Noordzee, deze zijn namelijk bruin, en je ziet ze alleen op de oceaan, en niet aan de kust. Ze werken overigens erg goed samen, want als er eentje iets ziet, heb je er binnen de kortste keren twintig rond de boot vliegen. Stel je voor als je een vis vangt... Er was er een bij die liep al fladderend zijwaarts over het water, net zo hard als de boot, en maar pikken naar het visje. Op de hoogte van de Selvagem eilanden kwamen we ook een ander soort vogel tegen, een soort visdiefje, de dikke variant zeg maar, deze schuift met zijn borst over het water en stijgt dan op, een soort buik-schuivertje, erg grappig om te zien. Op de hoogte van de Selvagem eilanden besluiten we om er niet naartoe te gaan. Iets teveel losse rotsen, en de pilot komt ook niet erg betrouwbaar over. Nog een extra nacht varen en dan zijn we de volgende ochtends op Tenerife. We mogen alleen niet te hard varen anders komen we in het donker aan. Dit valt allemaal mee, want 's avonds neemt de wind af en gaan we een stuk trager. Eigenlijk hadden we het grootzeil moeten hijsen, want nu slingeren we natuurlijk erg veel. Door iets hoger dan de koers te varen gaat het wel. De wind is alleen niet constant in kracht wat Karin een beetje dol maakt, want ze krijgt hierdoor de windvaan niet meer goed, en is toen zelf maar gaan sturen. Zo leer je natuurlijk wel de boot kennen, maar je wordt er alleen zo moe van! In het donker sturen is een vak apart, je moet met zoveel factoren rekening houden, maar je ziet veel te weinig in het donker om dit goed te doen. Doordat ik al zolang zeil heb ik hier wel gevoel voor gekregen, maar voor Karin is dit natuurlijk nog niet zo vanzelfsprekend. Dit is een kwestie van tijd, en het gaat gelukkig steeds beter; kan ik ook steeds beter slapen... Eigenlijk komen we helemaal niet te vroeg aan, en Karin ziet Tenerife pas om 07:00 liggen. Eerst gaan we kijken of we ergens kunnen ankeren. Ik verwacht eigenlijk niet dat dit gaat lukken, want de wind is niet noord zoals in de pilot staat beschreven maar noord oost, en zal er dus wel swell staan. Als we richting de eerste ankerplaats varen gaat het steeds harder waaien, en dat klopt ook wel volgens de pilot. Diverse kapen van de Canarische eilanden staan bekend om hun zogenaamde acceleration zones, waarbij je 15 knopen extra bovenop de bestaande wind voor je rekening krijgt. Er stond eerst 10 knopen, dus nu schiet het weer lekker op. We gaan met 7,5 knoop richting een bergachtige kant. Uiteraard is de ankerplaats niet te ontdekken, en vertrouw ik het eigenlijk niet. Op 500 meter van de kant zien we een strandje en daar zou je kunnen ankeren, echter met deze wind en de swell zien we dat niet zitten en varen we verder. Bij de tweede ankerplaats voor het mooiste strand van Tenerife (zand geimporteerd uit de Sahara...) staan gewoon golven van een meter hoog. Hier is een mogelijkheid om binnen een stenen wal en het strand te gaan liggen, maar dat wordt afgeraden, dus dan gaan we toch maar de haven in. Er zijn twee havens; een buiten de stad en een in de stad. We gaan voor in de stad, want we moeten nogal wat regelen, zoals gas, boodschappen doen, ankerketting en touw kopen enz. In de haven is plek zat, het is hier geen hoogseizoen, want dat is pas vanaf 1 september. Het haven liggeld is 17 euro, maar de Tenerife (toeristen)belasting is ca. 50 euro, dus dat maakt het toch weer duur, maar ja het eten is hier weer erg goedkoop, een dag-menuutje kost 6,5 euro. En ooh wat smaakt een pilsje toch lekker na een paar dagen zeezeilen!

TENERIFE
25 juli-3 augustus

Op Tenerife hebben we de boot helemaal volgestouwd met eten en drinken, voor ons en voor de katten. Santa Cruz is een grote stad waar nog de grote supermarkten zoals de Carrefour, Mercadona en de Hyperdyno beschikbaar zijn. Na Tenerife verwachten we niet van dergelijke supermarkten meer, misschien weer in Brazilie. We gaan meestal alle supermarkten af vanwege de beschikbaarheid van verschillende producten, er is namelijk geen enkele supermarkt die alles heeft! Verder is de ene supermarkt veel goedkoper dan de andere, maar bijvoorbeeld de Carrefour heeft weer aanbiedingen, zoals bier uit Nederland voor 18 cent per blikje. We hebben dus flink lopen sjouwen zeg maar... Voor de boot hebben we ook e.e.a. aan kunnen schaffen, zoals 25 meter reserve ketting, 100 meter lijn, en andere dure dingen. Iets voor de boot is nu eenmaal prijzig, zelfs als je maar 5% BTW hoeft te betalen. Boot vol getankt met zoet water (450 liter), het water is hier gelukkig goed te drinken. Meestal is het w ater niet te drinken vanwege teveel chloor en andere ingredienten... Buiten de haven van Santa Cruz kunnen we diesel tanken, en hebben we voor 150 euro 227 l. getankt (70 cent/liter). We hebben twee tanks met in totaal 520 liter aan diesel, zodat we met een snelheid van 4,5 knoop duizend mijl kunnen motoren. In de marina waren hele grote wasmachines beschikbaar, dus daar hebben we een witte en een bonte was gedaan. De was buiten laten drogen, iets wat met 30 graden prima gaat. Verder hebben we elke dag zo'n beetje uit gegeten, elke dag een ander tentje, lekker hoor. Als je zo druk bent met de boot, moet je niet ook nog eens zelf hoeven te koken. En voor EUR 6,50 per drie-gangen menu, hoef je het ook niet te laten...We zijn ook nog iets leuks gaan doen, namelijk met de bus naar de vulkaan de Teide. Erg indrukwekkend; we hebben daar rond gewandeld en genoten van de bus trip (5 uur). Niet iedereen kon het rij-gedrag van de buschauffeur waarderen, een meisje kon het namelijk all emaal niet binnenhouden... Buschauffeurs rijden nu eenmaal door, en dat betekent heel veel slingeren, als je de Teide op- of afrijdt!



CALA DE LA NEGRA
3-5 augustus

Het plan is een aantal dagen te ankeren aan de kust van Tenerife. Dit liep echter helemaal anders omdat we eigenlijk nergens konden ankeren; het was te gevaarlijk was door veel teveel wind en lage wal voor de golven. De wind nam eigenlijk alleen maar toe richting de ankerplaats. Dit bleek niet alleen daar zo te zijn, toen we omdraaiden kregen we eigenlijk al gauw windkracht 6 en dat werd zelfs 7. De marina waren we al voorbij, en we zouden daar tegen de wind en grote golven op moeten om weer terug te komen. Volgens de pilot waren er nog meer anker plaatsen, maar ook hier bleek het hetzelfde als bij de vorige ankerplaats. Tja toen zat er eigenlijk maar een ding op en dat was verder gaan richting La Gomera, dus weer een nachtje op zee. La Gomera heeft meer beschutte anker plaatsen. Het ging allemaal best, 's Avonds viel de wind weg (motor aan), maar ongeveer halverwege Tenerife en La Gomera begon het te waaien. De rolgenua ingerold, genua 4 gezet en geen grootzeil, want het was allemaal weer plat voor de wind. Alleen de wind was deze keer gedraaid en wel aan de wind. Ik vertrouwde het eigenlijk niet zo, dus hebben we het zo maar gelaten, zelfs de motor heb ik aan gelaten. De wind liep op van 10 naar 30 knopen, en een half uur later 40 knopen met uitschieters naar 43-46 knopen. Dan heb je met zo'n viertje gewoon weer genoeg zeil, en loopt de boot vanzelf. Paar uur later was de wind weer verdwenen, en was het weer motoren. In de pilot wordt er gesproken over acceleration zones, dit zijn zones waar de wind met 15 knopen toeneemt. Dat klopt ook wel, en dat hadden we ook bij Tenerife, daarom adviseren ze in de pilot om 's-nachts te varen... We liggen nu lekker in een klein baaitje (cala) van de swell te genieten. Het is erg mooi hier, maar ik ben alleen bang dat we dit vannacht niet volhouden en wordt het dus toch weer een marina. Moet je nagaan: we zitten hier niet in het hoog seizoen (sep-dec), dan zijn namelijk baaitjes als deze bomvol, net zoals de marina's en heb je het niet meer zo voor het kiezen.

Ankerupdatje van de laatste weken.
4-16 augustus

Na de oversteek vanuit Tenerife zijn we gaan ankeren in Cala de La Negra. En cala is een klein baaitje tussen de rotsen. Ik wilde eigenlijk gaan liggen in Cala Cantera, alleen Cala Cantera gaf mij iets teveel het gevoel dat we ieder moment door een golf het strand op zouden worden gezet. De swell (oceaan deining), is aan deze kust altijd aanwezig, vermoedelijk omdat het eiland bijna rond is. Deze deining maakt tegen de rotsen ook heel veel lawaai, dus slaap je hierdoor niet zo goed en als je wakker wordt schrik je nogal. Verder vertrouwde ik hier de wind niet zo, want deze cala ligt in een berg valei, waardoor de wind heel mooi getunneld kan worden, wat kan leiden tot hele hoge windsnelheden! De kust hier is erg mooi, met geweldige rotsen, heel stijl, ongeveer tussen de 50 en 100 meter hoog (moeilijk te schatten) Cala de la Negra is een wat grotere baai, en deze gaf mij wat meer zekerheid en zijn daarom we hier gaan liggen. We hebben hier een paar dagen gelegen, lekker bijkomen, veel lezen, beetje opruimen, en vissen. In de cala zat veel vis, dus hengeltje uit met een stukkie stokbrood aan de haak. Vrij snel beet, en toen kwam er toch wel een heel fel bewegend visje naar boven. Mooi om te zien, maar zijn boven vin was niet zo mooi, namelijk die stak mij in mijn hand. Daar schrok ik toch wel van, als er een soort naald van een 1,5 mm naar binnen wordt geprikt. Afijn de vis uiteindelijk dood gekregen, schoongemaakt en gebakken in de pan. Visje was niet genoeg voor ons zelf, dus hebben we deze aan de poezen gegeven. Die wisten er wel raad mee. Ik had zo al eerder een visje gevangen en rauw aan de poezen gegeven, maar daar kon alleen Ozzie van genieten, de andere twee snapte niet eens wat het was!? Misschien was de vis te jong of te vers. Van de prik gelukkig niets over gehouden, had giftig kunnen zijn. De volgende dag nog twee gevangen (weer te klein), en deze keer klaar gemaakt op de barbecue, dat konden de katten ook wel waarderen. Het barbecuen lukte niet erg, want het waaide te hard de kolen kreeg ik wel aan, maar gingen na een tijdje weer uit. Jammer, want we hadden van die gekruide verse worstjes, en die heb ik eigenlijk maar half kunnen bakken, dus maar verder in de pan. We hadden we er friet en snijbonen bij. De friet en de snijbonen komen gewoon uit het vriesvak en dat werkt prima. De friet leggen we op de ovenplaat met olijfolie, cajun kruiden en knoflook, en laten deze bakken, nou dat is lekker hoor! Opvallend is dat de friet nog dagen lang goed blijft in de koeling, dus niet in de vriezer. Volgende dag krijgt Karin een taarten aanval en bakt een zoete en een hartige taart! Wat hebben we het toch weer slecht. 's-nachts echter hadden we het wel slecht namelijk de oceaan deining werd steeds zwaarder, waardoor we niet echt goed konden slapen. Je ligt dan gewoon de hele tijd te bewegen in je bed, en ben je s'-ochtends eigenlijk gewoon nog moe. We hebben nog ontbeten en zijn naar een haventje verderop gegaan: Vueltas-Valle Gran Rey. Volgens de Pilot zou er een marina in aanbouw zijn, maar dat was nog niet verder gevorderd dan een nieuwe haven pier. Hierdoor konden we wel met enige beschutting ankeren. Nou ja hier begon het te waaien, 20 - 24 knoop, dus windkracht 6, en hiermee moesten we dus nog gaan ankeren. Er was eigenlijk geen goede plek, en werd het eigenlijk een tijdelijk plekkie pal voor een Canadees! Het was er 10 meter diep, dus minimaal 30 meter ketting uit. We voeren tot halverwege een Nederlander en lieten toen het anker vallen, en zakten met 30 meter ketting een aardig eindje naar achter. Het anker pakte gelijk, maar lagen hiermee dus een meter of tien van die Canadees af. We lagen hartstikke vast, maar de Canadees had hier geen vrede mee, en dat kon ik ook wel begrijpen. We hebben een uurtje af gewacht, terwijl de Canadees de hele tijd stond te kijken toch maar verkast. Er waren twee boten vertrokken en konden wij daar gaan liggen, waar zij hadden gelegen. Ook hier ging het weer vanzelf, zo'n ankerlier is echt ideaal, wat hebben wij vroeger afgezien. Toch zijn er mensen die een anker op een twaalf meter schip zelf ophalen. Dit gebeurde namelijk op een van die schepen die net vertrokken! Ankertje van twintig kilo met daaraan een meter of 30 ketting van 10mm dik, veel succes. Het lukte na een kwartier ook wel, maar die man was echt helemaal kapot. Enige voordeel: je hoeft niet naar de sportschool! We hebben een week op deze plek gelegen, bietje zwemmen, naar de kant roeien, lekker eten, vakantie zeg maar.

SAN SEBASTIAN
17 t/m 28 aug

We liggen al een tijdje in het dorp San Sebastian. Aardig plaatsje, fijne marina, aardige mensen, alles wat je nodig hebt zeg maar, nou ja niet helemaal alles, want de ferries en de harde wind mogen ze van mij houden. De haven ligt namelijk precies op de scheidslijn van veel en weinig wind tussen de eilanden La Gomera en Tenerife. De scheidslijn ligt de afgelopen week dus verder naar beneden dan anders en daardoor loeit het hier behoorlijk, met geweldige valwinden, die de boten alle kanten op blaast! Wat een geweld, maar we moeten niet zeuren want hier is geen swell, en dat is natuurlijk heel wat waard, want daardoor slaap je goed, en kom je 's-ochtends uitgerust uit je bedje. Op zijn tijd moet je goed kunnen uitrusten anders raak je gewoon zo moe, en knap je daar niet meer van op. Daarom liggen we hier dan ook langer dan geplanned en dat bevalt best. Ondertussen hebben we de boot wat opgeknapt, de slechte plekken geschilderd, want dat was hard nodig. Het toilet hebben we gerepareerd, weer kapot gemaakt en vervolgens goed gerepareerd!

Verder hebben we een aantal wandelingen gedaan op het eiland. Je kunt hier namelijk geweldig wandelen in het natuur park van La Gomera wat grotendeels een oerbos is. Dit oerbos is een erg oud bos wat bewaard is gebleven van gekapt te worden, zoals op veel andere eilanden in de Atlantische oceaan wel is gebeurd. Het bos is erg vochtig, want het bevindt zich meestal in de wolken, en lijkt wel een beetje op de Belgische Ardennen. Opvallend is het mos, het groeit werkelijk overal, en zelfs zo sterk dat het bomen overwoekert en die gaan daardoor zelfs dood. Je hebt hier veel mooie wandelroutes, en daarvan hebben we er een paar gelopen. Probleem was alleen om er te komen en weer weg te komen met het openbaar vervoer. Heen lukte meestal wel, alleen wilde de buschauffeur niet altijd stoppen bij het begin van de wandeling, en terug misten we de bus twee keer. Gelukkig kan je hier gemakkelijk een lift krijgen, dus was dat eigenlijk helemaal geen probleem. Vandaag hadden we alleen nogal een heftige lift, de beste man had iets teveel F1 gekeken denk ik, iedere bocht voelde je dat de banden gleden over het asfalt. Hij dacht zelfs de bus nog in te halen... Hij bracht ons niet helemaal terug naar San Sebastian, en omdat we de bus niet hadden ingehaald hadden we dus nog een lift nodig. We troffen het, een Oosterijks echtpaar, aardige mensen en deze reden ons met een vaartje van 60 km/u heerlijk rustig door de bergen, wat een verademing! We liggen aan een steiger met meest Engelse en Duitse boten; waarvan er een flink aantal permanent lijkt te wonen. Tegenover ons ligt een Nederlands echtpaar, met hun stalen Never Ready. Ze wonen al 5 jaar op de boot en gaan nu overwinteren op La Gomera met hun boot. De boot is er ook erg geschikt voor, vooral binnen waar je je echt in een huis waant. De boot was van een Duitser welke er een soort van kapiteins verblijf van heeft gemaakt; erg mooi! Maar ze geven met de naam van de boot wel aan dat je altijd bezig bent met een stalen schip; nou dat hebben wij ook wel gemerkt...

Aan de steiger liggen ook de nodige sportvissers, welke ons tot twee keer toe voorzien hebben van vis. De eerste vis, een tonijn (yellow tail) van 98 kg, probeerde men te ontleden met een bot mes... Karin leende hun haar koksmes waardoor het een stuk eenvoudiger ging. We hebben er 4 kg tonijn voor gekregen, beetje teveel van het goede, maar zowel wij als de poezen hebben ervan genoten! Het was zoveel dat we een paar kilo hebben ingemaakt. De tweede vis die vier dagen later werd gevangen was een marlijn van 60 kg. Ook hiervan kregen we een stukkie (2kg), deze vis was ook erg lekker. Regelmatig horen en merken we dat er boten aankomen in de haven met Afrikanen aan boord. Het gaat hierom mensen die Afrika ontvluchten om in Europa een beter bestaan op te bouwen. Het is echter helemaal uit de hand aan het lopen, want ze komen hier onder erbarmelijke omstandigheden naartoe. Soms zien we een boot aangemeerd liggen, en dan snap je niet hoe ze op zo'n boot van ongeveer 12 meter met vijftig mensen of meer een dergelijke oversteek kunnen maken. We hebben het hier wel over de oceaan waar ze tegenop moeten, wind en golven tegen. Dit is niet te begrijpen, het moet toch wel heel erg zijn als je voor zoiets kiest, en zelfs voor moet betalen! Enkele boten zal het wel lukken om niet door de kustwacht te worden opgepikt, en ergens op een strandje te komen om op die manier aan land te gaan. Degene die het niet lukt worden opgepikt door de kustwacht, medisch verzorgd, opnieuw aangekleed en dan weet ik niet wat er met ze gebeurt. De boten worden na aankomst zo snel mogelijk verbrand. Degene die de boot bestuurt wordt gearresteerd en de werkelijke handelaren zullen ze waarschijnlijk nooit pakken. Het schijnt dat er sinds februari al twintigduizend Afrikanen naar Spanje zijn gekomen. Het plan is om 30 augustus te vertrekken naar de Kaap Verden. We hebben vandaag al de eerste boodschappen gedaan. Om de boodschappen naar de boot te krijgen gebruik je gewoon de winkelwagen, ideaal. Dit moet alleen nog een keer, want er past nog meer in de boot. De boot gaat vol, omdat we eten nodig hebben voor minimaal een maand. We verwachten op de Kaap Verden niet veel boodschappen te kunnen doen, en in Brazilie schijnt niet alles te krijgen te zijn (o.a. thee, kant en klaar maaltijden en blikgroenten). Het kan zijn dat we een aantal weken op de Kaap Verden blijven, maar het kan ook een paar dagen zijn. De meningen zijn nogal verdeeld over deze eilanden, de pilots zijn positief, maar de verhalen die je her en der hoort zijn dat niet altijd. We zullen zien, als het niet bevalt varen we gewoon weer verder.