Dominica - Martinique

Het is 11:00 uur als we weer terug aan boord komen, dus we kunnen nog mooi terug naar Martinique. We willen namelijk nog iets meemaken van het festival ter herdenking van de vulkaan uitbarsting in St. Pierre. Verder komen er ook een aantal oude schepen, en traditionele bootjes van Martinique (de piroque) Het regent nog steeds en af en toe waait het lekker. Ik vertrouw het niet helemaal met de douane, maar gaan toch weg zonder in en uit te klaren. Op de zuidpunt krijgen we weer aardig wat wind van voren, en varen dus aan de wind naar Martinique met een reef in het grootzeil en een wat ingerolde genua. Na de zuidpunt neemt de wind wat af en varen we weer voltuig. Na een uurtje treffen we de eerste squall, een hele vette regenbui, wat een wat water komt er naar beneden. De wind draait eerst 80 graden en laat het daarna afweten. We starten de motor en tuffen met 4,5 knoop tegen de golven in. Hoe dichter we bij Martinique komen, hoe gekker de golven, wat een bende. De golven komen hier tussen de eilanden door vanuit de oceaan, maar ook van onder het eiland uit vanuit het zuiden en zelfs af en toe uit het westen... Af en toe kan de genua erbij en motorzeilen we. Dit geeft gelijk stabiliteit, en dan wiebelen we niet zo. De poezen vinden het maar niks, en wij eigenlijk ook niet. We varen nu met 1800 toeren op de motor, en gaan tussen de 2 en 5 knopen... Af en toe treffen we golven van linksvoor en rechtsvoor tegelijkertijd, en vallen we stil door die knal. Dan is een drieblads vaste schroef toch wel prettig, verder eigenlijk niet. Als we bij Martinique komen, krijgen we steeds meer stroom tegen. Ik kruip lekker dicht onder de kust, om zo de stroom te vermijden. De golven zijn hier gelukkig ook minder. We passeren het mooie plaatsje Pecheur, en mogen weer een stukje zeilen.

Het is inmiddels donker geworden, dus dat wordt in het donker ankeren bij St. Pierre. Bij St. Pierre is het druk met zeilboten, maar we vinden toch een plekje. Hier is het duidelijk feest, met veel muziek en licht. We kijken er even naar en gaan naar bed, en merken er verder niets van. Als ik 's ochtends buiten kijk zie ik dat we op een paar meter van een catamaran zitten en naast ons ook zo iets van een zeilboot... Dit is niet best, en ik wil ergens anders ankeren. We ontbijten eerst, en kijken dan nog eens, maar het wordt er niet beter op. Ondertussen vindt de dodenherdenking plaats en we halen daarna het anker op. We varen wat op en neer, maar zien eigenlijk geen goede ankerplek. Als we een goede zien worden we weggejaagd , dus dan maar aan de buitenkant. We ankeren op 14 meter diepte, en laten ons met al onze ketting achteruit zakken. Dit gaat goed voor een tijdje, maar dan liggen we toch weer dicht bij iemand anders. Het lijkt wel of boten door ons worden (magnetisch) aangetrokken! Het lijkt erop dat dit komt door de golven vanuit zee (swell) We wiebelen flink en af en toe neemt de boot een golf vanachter en varen we een stukje voorruit. Als je dus maar lang genoeg wacht, kom je vanzelf bij een andere boot uit. Ik ben het zat en we halen het anker op. Dit lukt helaas niet, want het anker zit vast. Ik probeer er nog overheen te varen, maar het zit echt vast. Het blijkt dat het ankerbeslag nu zelfs verbogen is, zo vast zit het anker. Ik pak mijn snorkel spullen en spring het water in om naar het anker te kijken. Het anker zit onder een hele grote rotsblok, waarschijnlijk van de vulkaan. Wel zo toepasselijk op de dag van herdenking van de ramp. Verder zit er ook nog een mooring lijn overheen!? Ik kan niet naar het anker duiken, want dat is te diep voor mij. Wat wel mogelijk is, is dwars uit varen zodat het anker zijwaarts valt en misschien losraakt. Weer aan boord probeer ik dit en zowaar komt het anker los na wat gebonk. We halen het anker op en kijken of het nog past in het anker beslag. De voorkant van het ankerbeslag is namelijk 5 cm gezakt, maar gelukkig past het nog. Het anker zelf is ook verbogen. Zowel het anker als het ankerbeslag zijn van roest vrij staal en dat buigt nu eenmaal makkelijk, maar het breekt gelukkig niet. Ik borg het anker, zodat het niet los kan komen in volle zee.

We varen weg uit St. Pierre en komen een ware armada aan zeilboten en motorjachten tegen die vanuit Fort de France en Le Marin naar St. Pierre komen. We zetten het grootzeil en de genua, en zeilen langs de kust richting St. Anne. We varen hoog aan de wind en worden door de stroom en de windrichting van de kust gedreven. Dit is niet goed als je naar St Anne wilt, maar ik zie dit te laat in en we halen St. Anne dus niet. We komen niet verder dan Anse Mitan. Anse Mitan is een vakantie plaats en ligt tegenover Fort de France. We kruisen tegen de wind in de baai op en starten uiteindelijk de motor. Bij Anse Mitan ankeren we lekker rustig, op een grote ankerplaats. We vertrekken de volgende ochtend vroeg vanuit Anse Mitan naar St. Anne. We varen op de motor langs de kust, erg mooi. Af en toe staat er een boom in bloei, erg fel gekleurd. We passeren diverse vissers, en ook een heleboel visboeitjes! Zo'n visboei zit vast met een lijn aan een kreeftekooi met daarin aas, en zo vangen ze dus kreeft. Voor ons is dit minder want wij varen dicht onder de kust vanwege de stroom, golven en wind van voor en zigzaggen dus tussen de boeitjes door. Af en toe kan je best zeilen, maar je komt daarmee niet echt vooruit, en we willen toch voor 12:30 in Le Marin zijn om in te klaren bij de douane. Als we de Cul du Sac opvaren ligt er een groot schip voor anker. Dit blijkt een schip van de Dock Yacht Transport (DYT) te zijn. Hiermee worden jachten getransporteerd van en naar Europa. Deze gaat naar Toulouse, en wordt helemaal volgepropt met zeer kapitale schepen! Deze schepen wil men hier heel graag weg hebben vanwege het aankomende orkaan seizoen en om met de zomer op de middellandse zee te liggen.

Bij Le Marin gooien we tussen een paar honderd andere boten het anker uit. We leggen de dingy in het water, hangen de buitenboord motor erachter en varen naar de marina om in te klaren. Zijn jullie rechtstreeks vanuit Dominica hier naartoe gevaren, we beantwoorden dit maar met 'ja'. Daarna naar de supermarkt om wat lekkers voor de lunch te kopen en voor het avondeten en we varen weer naar de boot. De volgende dagen lunchen we op de markt. Erg goed en voor weinig geld. Je kunt hier gewoon gaan zitten en lekker om je heen kijken, er gebeurt van alles. Het bekende gezuip van rum, mensen die niet willen of kunnen betalen, discussies met een hoop geschreeuw, mensen die er hierdoor niet in het restaurant durven te eten, mensen die een presentatie doornemen op een laptop, mensen die vreemde worstjes eten bij een tentje naast het restaurant, iemand die gewoon zijn GSM en autosleutels laat liggen en verwacht dat ze er gewoon nog liggen, Charter kapiteins en bemanningen eten er en doen hun verhaal. Een prima bediening en nog lekker eten ook! We liggen hier een aantal dagen. Ondertussen laadt men het schip van Dock Yacht Transport vol met jachten. Het DYT schip is een varend droogdok, dat men eerst volpompt met water zodat de schepen naar binnen kunnen varen, waar ze vast worden gemaakt, en vervolgens wordt al het ingenomen water weer weggepompt. Hierna worden de schepen vastgelast, want ze mogen natuurlijk op volle zee niet omvallen. Dit alles duurt een dag of 4. Als wij vertrekken, vaart ook dit schip weg. Het schip vaart naar St. Lucia, waarschijnlijk om te tanken, want dat is daar natuurlijk veeeeeel goedkoper.