Dominica

We klaren uit in St. Pierre en varen naar Dominica -weer een ander (ei)land- om daar voor een paar dagen naartoe te gaan. Van Piet hadden we gehoord waar we konden gaan liggen en hij klaarde eigenlijk nooit in bij een kort bezoek. Als we onder Martinique vandaan komen krijgen we een hoop wind over ons heen. Dit komt duidelijk door de vulkaan Mount Pelee. We komen namelijk uit de luwte van de vulkaan en daarna heeft de wind weer vrij spel. Uiteindelijk varen we met twee reven en een half ingerolde genua en schieten goed op. Een half uur later is alles weer voorbij en varen we weer met vol tuig. Het zit mij een beetje dwars om niet in te klaren, dus ik probeer op tijd aan te komen, zodat we dit alsnog kunnen doen. Dit lukte eigenlijk net niet en we gaan maar gelijk op zoek naar de ankerplek van Piet. Als we daar aankomen, komt er gelijk een bootje naar ons toe. Het blijkt de mooringboy te zijn, hij verhuurt boeien waaraan je kunt vastmaken om te overnachten. Je betaald hier flink voor (10-20 dollar/nacht), dus ankeren wij liever. Het is hier diep tot bijna aan de kant, dus de meeste mensen ankeren liever niet en dat is dan ook de kreet van de mooringboy om mensen over te halen om een van zijn boeien te nemen. We vinden de plek van Piet en liggen prima.

De volgende dag lopen we naar de hoofdstad Rosseau. Het is hier weer vergelijkbaar met de eilanden Tobago en Grenada, men rijdt links, men woont in houten huizen, alles is lekker rommelig, en iedereen groet elkaar op straat. Wat wel opvalt is dat men hier alles doet voor de toerist, voor een kleine vergoeding uiteraard! Men biedt zich regelmatig aan als taxi, of als tourist guide. We zoeken de douane op, maar deze blijkt hier alleen te zijn voor cruise schepen, en wij moeten naar een dorp verderop, bij de zeehaven. Wij vinden dat we genoeg gelopen hebben en gaan lunchen. Karin eet palau (een kruising tussen nasi en pilav rijst) en ik heb Callaloo soep met land krabben, erg lekker. De krabben zitten er duidelijk in voor de smaak van de soep, en niet om het vlees wat nog in de krabben zit. Als ik eindelijk het vlees bereikt heb, blijkt het namelijk nergens (meer) naar te smaken... We kopen nog wat in de supermarkt en lopen weer terug naar de boot. We snorkelen nog wat, het blijkt hier erg helder en best mooi te zijn, ik zie weer eens schildpad en een vis die we nog niet eerder hebben gezien. De volgende dag bezoeken we de botanische tuin van Rosseau. Een tuin met vooral hele grote tropische bomen, erg indrukwekkend. Verder staat er nog een schoolbus met een boom op zijn dak. De boom was tijdens een orkaan bovenop een spiksplinternieuwe bus gevallen, waar nog geen kind in had gezeten... Op een gegeven moment komt er een jongetje naar me toe en die vraagt om duizend dollar. Ik begrijp het niet helemaal en zeg dat ik helemaal geen dollars heb, en dan rent hij weg!?! Karin was in gesprek geraakt met een tourist guide die ons wel het eiland wilde laten zien. Wij hadden vooral interesse in de Trafalgar watervallen en de warm waterbronnen en dat vond hij ook best. We komen tot een prijs, en hij brengt ons vervolgens terug naar de boot. De volgende dag is hij er om 08:00 uur precies en brengt hij ons naar de bergen. We klimmen over smalle weggetjes naar boven. Op z'n tijd stopt hij om ons wat te vertellen over de natuur, erg leuk. We weten zelf al best wat, maar toch niet alles, en hij maakt het verhaal dus compleet. Hij had ook niets kunnen vertellen, want eigenlijk zit dit helemaal niet bij de afgesproken toer. Als we bij de waterval aankomen, zijn de parkwachters er nog niet. Hij zegt dat we zo wel naar binnen mogen en dat doen we. Tot het uitzichtpunt hebben we mooie voetpaden, daarna wordt het klimmen. De Trafalgar watervallen bestaan uit twee watervallen een warme en een koude. De koude is de grootste en daar klimmen we als eerste naartoe. Een flinke klauterpartij volgt, het regent af en toe, dus alles is spekglad. Verder zijn de stenen groot, soms wel net zo groot als mijzelf. Voor Karin maakt dit het erg moeilijk, maar toch komt ze er. Uiteindelijk moeten we stoppen, want als we verder willen moeten we door het stromende water. Ik probeer dit een paar keer, maar dit is gewoon te gevaarlijk. Op deze manier kunnen we dus ook niet naar de warme waterval. Net na het uitzichtpunt kwamen we het warm water al tegen en daarbij zijn warm water poelen. We hadden gehoord dat je in die warm waterpoelen kunt baden en dat doen we. Sinds lang hebben we weer eens een bad, heerlijk warm en je drijft zelfs, heerlijk is het. Ik sluit mijn ogen en geniet van de warmte en de geluiden om me heen, dit is echt iets speciaals! Volgens de gids wordt je er vijf jaar jonger van... Maar volgens mij ben ik nu wel 10 jaar jonger!

Als we het park uitkomen zijn de parkwachters inmiddels aanwezig en betalen we het park entree geld. We rijden weer een stuk naar beneden en komen bij warmwater bronnen. We lopen een pad op en ruiken al aan de zwavel dat we in de buurt komen. Daarna volgt het geluid van de bronnen, en dan zien we ze aan de stoom. In de bron komt iedere paar seconden een pwap water/stoom/modder naar boven, vergelijkbaar met kokend water in een pan. Na nog wat kleine openingen te hebben gevonden, waar eigenlijk alleen zwavel te ruiken en te zien is, verlaten we deze naar rotte eieren ruikende omgeving. Volgens mij zijn we hiermee weer tien jaar ouder geworden...

We rijden weer terug naar de boot. We constateren dat we er een uur langer de tijd hebben gekregen dan afgesproken, en we geven hem dan ook al onze laatste EC's.