Cartagena

Cartagena

Als we in Cartagena aankomen is het feest. We komen er niet echt achter wat voor feest, maar het moet wel het begin zijn van carnaval (11/11) en dit feest gaat een week lang door. Gelijk al als we de kant op gaan om wat te gaan eten bij het cafetaria van een supermarkt komen we een stel jongens tegen die beschilderd zijn met verf en/of zwarte olie, en ons erg graag willen omhelzen, of de handen willen schudden. Wij moeten er niets van hebben en lopen er met een boog omheen. Het idee is eigenlijk dat je ze een muntje geeft, zodat ze je niet met verf besmeuren en ze weer verder lopen. Later vragen ze vaak om een dollar, maar dit vind ik dit teveel en dan krijgen ze dus niks en geef ik ze een hand of raak ze express aan. Ze weten dan niet wat er gebeurt en ze lopen dan verbaasd verder. Als we een dag later ‘s middags naar de stad willen gaan, worden we gewaarschuwd door Manfred, onze agent (voor het inklaren van de boot) om oude kleren aan te trekken en niet veel geld mee te nemen. Tijdens het feesten wordt er met maizena gegooid, en kan je besmeurd worden met verf. Van Manfred hadden we net onze boot papieren terug gehad met weer allemaal mooie stempels en extra papierwerk, dus die zijn we eerst maar aan boord gaan brengen en we hebben toch maar even oude kleding aangetrokken... In Colombia mag je als particulier niet zelf inklaren en moet je perse gebruikmaken van een agent, en dat kost je dan 50 dollar. Manfred is een ontzettend dikke Duitser die waarschijnlijk ooit met z’n boot hier is gearriveerd en is blijven hangen (aan een mooie Colombiaanse dame???) en agent is geworden om weer aan geld te komen. Volgens mij verdient hij daar leuk aan, want er komen hier heel veel jachten.. We lopen de stad in en inderdaad zien we Colombianen die onder de maizena of verf zitten, maar zelfs ook auto’s en bussen die ze helemaal hebben ingewreven met verf! We gaan eerst even lunchen bij een tentje waar ze geroosterde kip verkopen. Binnen zitten we “veilig” voor langstrekkende feestgangers, het is er alleen wel warm. De kip, samen met sla en aardappels in schil met daarbij een Aguila biertje smaken erg goed.

In de stad is het een vrolijke bende; iedereen gooit met water en poeder naar elkaar. Wij lopen er tussen door, en worden meestal met rust gelaten, behalve als we onder een balkon doorlopen, dan krijgen we de volle laag (alleen met water gelukkig) vanuit een huis. Als we aan de rand van de stad komen bij de vestingswal zien we de voorbereidingen op de optocht. We gaan zitten op de wal en wachten af, we zitten hier zeker een uur, en zien allerlei mensen langstrekken, maar geen optocht. Op de wal is een goede plek, een paar meter beneden ons wordt iedereen bestookt met poeder, leuk om te zien. Ik heb er genoeg van want de optocht is nog steeds niet te zien, en we worden er niet minder warm van, zo in de zon. We lopen terug door de mooie stad, maar kunnen daar niet zo van genieten met al die malloten. Ik ga expres bij een hele brede meneer lopen, en die wordt met rust gelaten en wij dus ook. Helaas slaat hij rechtsaf en moeten we weer zelf verder... Op sommige plekken loopt het wat uit de hand, waarschijnlijk geen vriendjes van elkaar, en gooien ze keihard naar elkaar, maar ze laten ons met rust als we passeren. Wat kunnen die gasten fel en kwaad kijken! Het feesten gaat nog een dag of 5 door, maar wij hebben het na 1 dag wel gezien.

We gaan zowat elke dag uit lunchen. Het is hier namelijk niet duur om uit te eten, en daar maken we graag gebruik van. We eten met zijn tweeen voor ongeveer 5 a 10 euro, en bij de goedkoopste eet je nog eens goed ook! We vragen dan om een ‘comida corriente’ ofwel ‘gewone maaltijd’ en krijgen dan soep, een hoofdmaaltijd en een glas frisdrank. In het straatje naar de oude stad zitten een paar vis restaurants. Bij eentje zijn we gaan zitten en maar weer vertrokken toen we de menukaart zagen, want dit was duidelijk bedoeld voor de toeristen met veel geld, wat een prijzen, maar je zit wel op van die plastic stoeltjes, waarvan de leuning ieder moment kan omklappen! Een paar deuren verderop zit een normaler geprijsd tentje waar vooral Columbianen zitten, en het is nog veel leuker ingericht ook. Een aangeklede visschotel is blijkbaar niet zo gewoon, want je betaalt er meer voor dan voor vleesgerechten. De mensen eten er niet minder om. De meesten zijn dan ook te dik, en dat is denk ik hier wel een probleem, maar dat zie je wel meer in het Caribisch gebied. Vlakbij waar de boot ligt zit er nog een Arabisch (!?!) restaurant, waar ze een heerlijke biefstuk serveren, met daarbij allerlei snoep gerechtjes. Hier zijn we inmiddels al een tweede keer geweest, en de eigenaar herkende ons nog.

Het schijnt dat er een Carrefour supermarkt is in Cartagena en die blijkt op loopafstand te zitten in een mall. Hier gaan we graag naartoe, want daar is het lekker koel. Dat kunnen jullie je natuurlijk niet voorstellen in de kou daar in Nederland, maar wij komen daar toch even van bij. Er is ook een bioscoop, en daar zijn we gelijk maar naartoe gegaan. De films die er draaien, zijn niet echt bijzonder en daarom gaan we maar naar de laatse James Bond. In de bioscoopzaal is het nog 5 graden kouder, en we hebben het zelfs koud… De film komt onwerkelijk op ons over als je dit vergelijkt met waar wij ons nu bevinden; wat een geweld in die film, zeg. Na de film gaan we de supermarkt in en verbazen ons weer over de hoeveelheid fruit die we zien. De supermarkt is goed voorzien en goedkoop, dus hier gaan we zeker nog een paar keer terug naartoe. Uiteindelijk sjouwen we heel de boot vol zodat we zeker 3 maanden vooruit kunnen. De komende maanden verwacht ik dat we niet veel supermarkten zullen tegenkomen.

Een paar dagen later bezoeken we de lokale markt. Hier verkopen ze echt van alles; wat een hoop stalletjes! Opvallend is wel dat alles geordend bij elkaar staat, dus alle textiel stalletje bij elkaar, auto onderdelen, elektronica enz. Als we bij de groente afdeling komen schrikken we toch wel; wat is het hier een bende. Dit heeft alles te maken met de vele regen die de laatste tijd is gevallen, dan worden de paden tussen de stalletjes, modderpoelen, of zelfs kleine riviertjes… Verderop zitten ze ook met vlees en vis, en dat zonder enige koeling! Het vlees stinkt niet, en dat was ons in Brazilie ook al opgevallen. De vis is een ander verhaal: die stinkt, nou dan valt de visafslag in Scheveningen best mee… Vermoedelijk is de stank zo erg omdat dit zoetwatervis is uit de rivier. Niet echt smakelijk allemaal. We kopen uiteindelijk bij een groentestalletje wat uien en aubergineses, want die zien er prima uit. De marktlui reageerden opeens heel anders toen wij met de gekochten spullen over de markt liepen. Je verandert dan van nieuwsgierige tourist in een normaal iemand die iets nodig heeft van de markt. Als we de halve markt door zijn gelopen komen we buiten en zijn we toch weer heel ergens anders. Je kunt hier best verdwalen denk ik, maar dat is niet het geval, want ik zie de haven terminal, dus dan weet ik het wel. Buiten wachten de pelikanen en de gieren op lekkere hapjes, tja wat wij niet eten, eten zij nu eenmaal op.

Op straat wachten de taxi’s zoals altijd. Taxi’s zijn er in overvloed en ze toeteren altijd als ze langskomen of je misschien met ze mee wil. Wij nemen eigenlijk nooit een taxi, want we lopen altijd. Dit bespaart een hoop geld en je blijft tenminste in conditie met dit warme weer. Ze hebben hier wel allerlei soorten taxi’s, zoals de fietstaxi, de motortaxi (achterop de motor), en de watertaxi die tussen het oude en nieuwe stadsgedeelte heen en weer vaart.

In Cartagena -en ook op andere plaatsen in Colombia- is veel wateroverlast. Als het hier regent, dan valt er heel veel en staan de straten blank en moeten de auto’s vaak door een halve meter water heen rijden. Meestal kunnen wij wel een droog plekkie vinden om over te steken, maar natuurlijk niet altijd en moeten wij door het water waden. Toen we naar het nieuwe stadsgedeelte liepen -wat gelegen is op een schiereiland- stonden de straten ook helemaal onderwater. Dit betekent eigenlijk dat dit schiereiland een eiland is geworden, met aan de ene kant de zee en de andere kant de haven. Het oversteken van de straat was hier meer overzwemmen. De watertaxi’s kunnen hier in de toekomst nog wel eens belangrijk worden en dan wordt Cartagena misschien wel het nieuwe Venetie! Dijken hebben ze hier niet, terwijl de zee hier op sommige plaatsen zo de straat opstroomt…niet echt goed voor de auto’s lijkt me; al dat zoute water.

Met de boot liggen we bij de jachthaven van Club Nautica voor anker. Hier kunnen we douchen, is er zoet water en internet, en een aanlegplaats voor de dingy. Hier betalen we een paar euro per dag voor en verder zijn er nog allerlei diensten voor de zeilers die handig zijn. Zo is er een boekje waarin alle informatie staat van Cartagena vwb. boot benodigdheden, bijv. je gasflessen laten bijvullen bij het gasstation, of je boot van onder laten schoonmaken. Verder kan je van alles en nog wat laten repareren en laten maken. Normaal moet je dit zelf allemaal uitzoeken, maar hier hebben ze alles bij elkaar gebracht, zodat de lokale economie hier maximaal profijt van heeft en de zeilers een goede service krijgen en het is nog betaalbaar ook. Dit gaat er in de meeste havens anders aan toe, daar gaat het geld meestal niet naar de lokale mensen en je betaalt de hoofdprijs.

Vandaag vertrekken we naar de San Blas eilanden in Panama. In de ochtend eerst nog “even” 500 liter diesel tanken. Het uitklaren bij Manfred, de agent, is woensdag al gebeurd. Afgelopen dagen was het weer nogal wisselvallig met heel veel regen. Het weer ziet er nu beter uit. Als we langer wachten krijgen we zelfs de wind tegen, en dat willen we voorkomen.